Nawigacja GPS – narodziny koncepcji
Początków nawigacji GPS możemy doszukać się już w roku 1957. Mimo, że zdarzenie to nie jest początkiem prac nad nawigacją GPS, to uznajemy je za początek prac nad systemami nawigacji satelitarnej. Co wydarzyło się w 1957 roku? Naukowcy z John Hopkins University w Baltimore, obserwowali radzieckiego satelitę Sputnik 1. Celem ich obserwacji miało być zbadanie, czy ta radziecka satelita zagraża w jakimś stopniu bezpieczeństwu Stanów Zjednoczonych. Trochę przypadkowo naukowcy ci odkryli, że sygnał satelitarny może być wykorzystywany do lokalizowania pozycji. To wydarzenie spowodowało rozpoczęcie prac nad systemem nawigacji satelitarnej.
Pierwszym systemem nawigacji satelitarnej była nawigacja TRANSIT. Powstała ona na początku lat 60. ubiegłego wieku. System Transit wykorzystywał 5 satelitów i potrzebował kilku godzin do aktualizacji pozycji. Kolejnym systemem, nawigacji satelitarnej był system TIMOTION.
Nawigacja satelitarna o zasięgu globalnym
W 1973 r. Departament obrony Stanów Zjednoczonych podjął decyzję o stworzeniu nawigacji satelitarnej o zasięgu globalnym. Nowy system nawigacji miał powstać na bazie nawigacji TRANSIT oraz TIMOTION. To wydarzenie możemy uznać za właściwy początek nawigacji GPS.
Tragedia nad Związkiem Radzieckim
Nawigacja GPS od samego początku tworzona była z myślą o zastosowaniach wojskowych. Dopiero tragiczne wydarzenie jakie miało miejsce w 1983 r. spowodowało udostępnienie nawigacji GPS cywilom. Co zdarzyło się 1983 roku? Koreański samolot pasażerki, podczas złej pogody zboczył z kursu i znalazł się nad terytorium Związku Radzieckiego. Radzieccy dowódcy wojskowi zdecydowali się zestrzelić samolot. Po tym wydarzeniu prezydent Regan zdecydował się udostępnić nawigację GPS cywilom.
Pełna zdolność operacyjna
Nawigacja GPS osiągnęła pełną operatywność (Full Operational Capability, FOC) 17 lipca 1995 roku. Oznaczało to globalne pokrycie zasięgiem nawigacji GPS Ziemi.
Wyłączenie Selective Availability
Mimo, że nawigacja GPS została udostępniona cywilom w 1983 r., to jednak sygnał satelitarny był celowo zakłócany, aby zmniejszyć precyzję wyznaczania pozycji. Był to tzw. mechanizm Selective Availability. Powodował on błędy podczas pozycjonowania w granicach 100m. Chwilowo mechanizm Selective Availability nie działał w latach 1990-1991 (został wyłączony na czas I wojny w Zatoce Perskiej). Definitywnie mechanizm Selective Availability wyłączono 1 maja 2000 roku.
