Zakażenie Chlamydia trachomatis dotyczy około 3% ciężarnych kobiet. Niesie ono ze sobą poważne zagrożenie dla ciąży. Stanowi potencjalne ryzyko dla przyszłej matki i jej nienarodzonego dziecka. Chlamydialne zakażenie pochwy przebiega zazwyczaj bezobjawowo. W pozostałych przypadkach objawy chorobowe są bardzo zróżnicowane i mało charakterystyczne. Jednak najczęściej pacjentki zgłaszają ropne upławy, odczuwają ból i dyskomfort podczas oddawania moczu. Jednocześnie towarzyszy temu świąd i pieczenie okolicy cewki moczowej. Chore uskarżają się na bóle w obrębie podbrzusza, krwawienia i, w niektórych przypadkach, na bolesne współżycie.
Chlamydioza u ciężarnej jest groźna również ze względu na 80% ryzyko zakażenia noworodka. U dzieci zakażonych chlamydiozą obserwuje się niską masę urodzeniową, wrodzone zapalenie płuc, zapalenie nosogardzieli, zapalenie ucha środkowego oraz wtrętowe zapalenie spojówek. Objawy kliniczne chlamydialnego zapalenia spojówek u noworodka pojawią się najczęściej pomiędzy 5 a 12 dobą życia (objawy to śluzowo-ropna wydzielina, obrzęk i przekrwienie spojówek). Zapalenie płuc jest diagnozowane u dzieci zazwyczaj do 3 miesiąca życia. Wtrętowe zapalenie spojówek dotyczy 35-50% przypadków, zaś zapalenie płuc obserwuje się u 11-20% dzieci matek z nieleczonym zakażeniem CT.
Chlamydialna infekcja pochwy musi zostać szybko wykryta i wyleczona. Ważne jest by leczeniem była objęta nie tylko ciężarna kobieta ale i jej partner. Badania w kierunku chlamydiozy powinny zostać powtórzone pomiędzy 30 a 34 tygodniem ciąży.
Odleżyny są jednym z najpoważniejszych problemów zdrowotnych, które mogą dotknąć osoby długotrwale leżące i niesamodzielne. Powstają w wyniku długotrwałego ucisku na tkanki, najczęściej w okolicach kości wystających, takich jak pięty, biodra, łokcie czy kręgosłup. Aby zapobiec powstawaniu odleżyn, konieczne jest stosowanie kompleksowej profilaktyki, która obejmuje zarówno odpowiednią pielęgnację, jak i wykorzystanie specjalistycznego sprzętu.