Głównym elementem systemu bezpieczeństwa jest 900 kamer CCTV rozmieszczonych w wiosce olimpijskiej i na terenie miasta. Sprzęt w większości dostarczyła firma Panasonic. Zastosowano głównie zewnętrzne, wandaloodporne, kopułowe kamery IP WV–NW484S. Posiadają one przetwornik WDR 540 TVL (kolor) / 570 TVL (czarno-biały), co pozwala na dokładną obserwację przez całą dobę. Kamery zasilanie są przez PoE.
Kamery do monitoringu zostały wypożyczone na okres trwania Igrzysk. Po ich zakończeniu zostaną w większości zdemontowane. Powodem przyjęcia takiej koncepcji były z jednej strony koszty eksploatacji tak dużego systemu, a z drugiej protesty mieszkańców obawiających się zbytniej inwigilacji.
Zwykle wydarzenia sportowe, tej rangi co Olimpiada, przedstawiane są jako silny czynnik stymulujący rozwój regionu, w którym się odbywają. W przypadku Vancouver po raz pierwszy dało znać o sobie duże niezadowolenie mieszkańców z formuły organizacyjnej sportowego widowiska. Spora grupa mieszkańców uznała, że wydatki ponosi społeczeństwo, a z zysków korzystają prywatne firmy: głównie stacje telewizyjne, a także organizacje sportowe. Panuje przekonanie, że zyski regionalnych hotelarzy i restauratorów nie równoważą strat poniesionych na wymuszone inwestycje i niewygody mieszkańców narażonych na kontrole związane z zapewnieniem bezpieczeństwa. 850 mln USD wydane na zabezpieczenie Olimpiady to kwota wystarczająca na zbudowanie kilku tysięcy mieszkań.
Vancouver ma Olimpiadę i bezpieczeństwo, ale po raz pierwszy spora grupa mieszkańców nie chciała ani jednego, ani drugiego.
Przygotowania do olimpiady(źródło: www.cbc.ca)
