Pyłek pszczeli, jest to właściwie pyłek kwiatowy, ale zebrany przez pszczoły i uformowany w małe kulki zwane obnóżami. Obnóża nie są czystym pyłkiem, ale pyłkiem kwiatowym zmieszanym z nektarem, miodem lub śliną pszczół. Dzięki temu może być on formowany przez pszczoły w grudki i przenoszony do ula na odnóżach tylnych. Pyłek pszczeli jest bardzo bogatym źródłem białka, minerałów i witamin.
Taki skład chemiczny pyłku jest całkowicie zrozumiały ponieważ jest on męskimi komórkami rozrodczymi kwiatów i ma za zadanie zbudować nową roślinę. Z uwagi na dużą ilość substancji odżywczych pyłek pszczeli ma szerokie zastosowanie jako lecznicza substancja. Istnieje wiele tabletek na bazie właśnie pyłku. Reguluje on bowiem przemianę materii, poprawia działanie układu trawiennego i u osób otyłych doprowadza do spadku wagi.
Pyłek kwiatowy ma również działanie detoksykacyjne. Szczególnie ma to duży wpływ na działanie i stan wątroby. Jednocześnie ma działanie osłaniające oraz wspomaga odnowę tkanek wątroby. Poza tym pyłek, podobnie jak i wszelkie miody, ma działanie przeciw miażdżycowe poprzez obniżanie poziomu lipidów. Stosowany jest także w leczeniu pozawałowym. Inną ważną cechą pyłku pszczelego jest jego działanie antybakteryjne i anty grzybicze.
Polecany jest w stanach zapalnych gardła i jamy ustnej, najlepiej w połączeniu z propolisem, czyli kitem pszczelim. Pyłek pszczeli ma zastosowanie również w leczeniu alergii, w szczególności kataru siennego czy astmy. Badania potwierdzają także jego pozytywne działanie w leczeniu przerostu prostaty czy choroby wrzodowej dwunastnicy. Pyłek kwiatowy określany jest mianem cudownego środka, bo ma bardzo szerokie działanie. Jego odżywcze działanie sprawia, ze jest polecany dzieciom, osobom starszym jak i tym, co wykonują ciężką prace fizyczną lub umysłową.
Sposobów spożywania pyłku jest wiele. Najbardziej popularne jest mieszanie sproszkowanego pyłku (obnóży) z miodem, ale można łączyć go także z sokami, mlekiem, twarożkiem czy dżemem. Świeży pyłek pszczeli pozyskiwany przez pszczelarzy z ula zawiera stosunkowo dużą ilość wody i poddawany jest suszeniu lub mrożeniu alby zachować jego właściwości. Jeśli jednak znajduje się dłużej w ulu pszczoły same dbają o jego konserwację poprzez składowanie w komórkach, pokrywanie miodem i zasklepianie woskiem.
Po czasie zmienia się on nieco przechodząc proces fermentacji, dlatego zwany jest wtedy pierzgą. Pszczoły przechowują pyłek w tej formie na czas jesienny i zimowy, kiedy nie jest on dostępny. Do celów leczniczych pszczelarze pozyskują pyłek zebrany przez pszczoły za pomocą tak zwanych poławiaczy pyłku. Warto pamiętać iż spożywany pyłek kwiatowy lepiej jest rozdrabniać, bowiem wtedy zwiększa się jego przyswajanie.
Najprostszym sposobem jest spożywanie wcześniej przygotowanego ( minimum na 4 h przed spożyciem) roztworu pyłku z wodą 2 x dziennie – rano i wieczorem J
Piotr Gierula
Pasieka EkoMiodek Gierula
