Turówka
Wódka, jaką w Polsce znamy pod nazwą Żubrówka to nic innego jak
nalew spirytusu żytniego na
trawę o nazwie turówka wonna (tą samą, która znajdę się w każdej butelce żubrowego przysmaku)
Dlaczego zatem nie spróbować zrobić jej samodzielnie?
Turówkę można kupić na licznych aukcjach internetowych w postaci ususzonych źdźbeł lub rosnącą w doniczce.
Na pół litra wódki potrzebujemy 1-2 źdźbła i 2-3 tygodnie czasu.
Dębówka
Od lat najdawniejszych w polskim zwyczaju było, aby gospodarz domu, wraz z przyjściem na świat potomka zakopywał beczkę dębową pełną wódki.
Wykopywano ją dopiero przy okazji wesela wtedy dorosłych już dzieci.
Zwyczaj ten praktykowano i w Rzeczpospolitej i na Litwie. Wódkę te nazywa się po dziś dzień Starka.Oczywiście na skale przemysłową jej proces produkcji uległ znacznemu przekształceniu, ale idea wzbogacania destylatu smakiem dębu pozostała.
Oprócz tego istnieje też cała masa destylatów przechowywanych w beczkach dębowych i sprzedawanych pod nazwą dębówka.
Nie które z nich leżakują nawet ponad 15 lat !
Oczywiście, nie zachęcam do kupna beczki i zakopywania jej na lata, ale są sposoby dzięki, którym możemy w domowych warunkach uzyskać smak dębu w destylacie.
Potrzebne będą nam tzw. chipsy (wiórki) dębowe. Najprościej kupić je w większości sklepów internetowych z asortymentem winiarskim.
Dębówkę możemy zrobić na co najmniej dwa sposoby :
* zalewając płatki dębowe spirytusem tworząc esencje, którą następnie do smaku rozcieńczamy
* Dodając od ok. 1 do 3 gramów płatków na każdy litr destylatu
W zależności od stopnia opieczenia płatków uzyskamy różny efekt smakowy, dlatego warto łączyć ze sobą różne destylaty
Czas leżakowania zależy od naszej cierpliwości. Płatki dębowe nadają destylatom charakterystyczny cierpki smak dębowej beczki. Im dłużej leżakują, tym smak ten intensywniejszy. Możemy, oczywiście zastąpić płatki dębowe zwyczajną beczką jeśli takową posiadamy...
Więcej o chipsach dębowych przeczytasz tutaj
