Oczywiście muszą być w to zaangażowani wszyscy, co wymaga wprowadzenia sporych zmian w gospodarce. Za emisję odpowiadają przede wszystkim następujące branże: przemysł, transport, rolnictwo, energetyka. Użytkowanie budynków również ma ogromny wpływ na ślad węglowy.
W pogoni za neutralnością emisyjną
O ograniczeniu śladu węglowego mówi się już od lat, ale nadal działania dążące do neutralności emisyjnej nie przynoszą oczekiwanych efektów. Zmiany klimatyczne stały się wręcz palącym problemem. Globalne ocieplenie dawno przestało być tylko potencjalnym zagrożeniem. Widać wyraźnie, że środowisko się zmienia i to niestety niekoniecznie na plus. Oczywiście zarządzający krajem i poszczególnymi miastami opracowują różne plany mające na celu uzyskanie zerowej emisji netto. Można o niej mówić w przypadku równowagi między emisją CO2 i pochłanianiem dwutlenku węgla z atmosfery. Jest wiele naturalnych pochłaniaczy gazów cieplarnianych w postaci gleby, lasów i oceanów. Są one w stanie zneutralizować kilkanaście giga ton dwutlenku węgla rocznie. Niestety jest to wciąż zbyt mało, bo działalność człowieka przyczynia się do powstania parokrotnie większej ilości gazów cieplarnianych. Jest to wobec tego kropla w morzu w walce z globalnym ociepleniem. Konieczne staje się także kompensowanie energii w jednym sektorze i redukowanie go w innym. Zgodnie z założeniami polityki klimatycznej do 2050 roku ma zostać osiągnięty cel w postaci neutralności emisyjnej. Oznacza to, że będzie można bez problemu usunąć cały wytworzony dwutlenek węgla.
Polecamy również: Andrzej Reclik o wyzwaniach w branży cementowej w 2022
Co zrobić, aby neutralność emisyjna w Polsce stała się rzeczywistością?
W ramach europejskiego zielonego ładuj już za kilkadziesiąt lat ma zostać osiągnięta neutralność emisyjna. W tym celu powstaje mnóstwo inwestycji dotyczących wykorzystania odnawialnych źródeł energii. Kompensowanie emisji polega nie tylko na zainwestowaniu w zieloną energię, zwiększa się także efektywność energetyczną. Obecnie kładzie się duży nacisk na sięganie po technologie niskoemisyjne. Nad wszystkim czuwa również unijny system handlu uprawnieniami do emisji. Nakłada się także opłaty węglowe na zagraniczne towary. Dotyczy to głównie krajów, które nie spełniają wytycznych i nie dążą do przeciwdziałania negatywnym zmianom klimatycznym. Prowadzone są działania, które zniechęcają firmy do produkowania towarów w krajach, który nie nakładają restrykcji mających na celu zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych. Istotne jest także wykorzystywanie technologii nieemisyjnych w nowych zakładach przemysłowych. W przypadku użytkowania budynków również można ograniczyć emisję dwutlenku węgla. Przykładem będzie zwiększenie wydajności energetycznej obiektu za pomocą zastosowania lepszej izolacji. Istotne jest także zrezygnowanie z wysokoemisyjnych źródeł energii typu piec opalany węglem. Natomiast w rolnictwie wymaga się stosowania organicznych nawozów, aby zmniejszyć produkcję metanu i tlenku azotu.
