Od dłuższego czasu na scenie politycznej naszego kraju i nie tylko możemy zaobserwować dyskusje na temat leczenia niepłodności metodą in vitro. Czy faktycznie jest ona skuteczna? Spróbujmy odpowiedzieć na to pytanie.
Najpierw musimy ustalić, co to jest niepłodność i czym różni się ona od bezpłodności.
Niepłodność to stan, w którym występuje niemożność zajścia w ciążę albo spłodzenia dziecka mimo rocznego, regularnego współżycia seksualnego przy braku stosowania środków antykoncepcyjnych. Jest na ogół odwracalna.
Bezpłodność zaś trwale uniemożliwia zostanie rodzicami. Kobieta jest z pewnością bezpłodna, np., kiedy nie posiada macicy, jajników lub po prostu wtedy, gdy przestała jajeczkować, czyli rozpoczął się okres jej tzw. przekwitania. Mężczyźni stają się bezpłodni m.in., jeżeli w wyniku wypadku lub operacji utracą oba jądra. Wskutek źle przeprowadzonego zabiegu usunięcia przepukliny, w którym uszkodzone zostały nasieniowody również może dojść do tego rodzaju nieodwracalnego uszczerbku na zdrowiu. Zdarza się też, że bezpłodność jest następstwem przebytej w dzieciństwie świnki.
Kilkumiesięczne bezskuteczne staranie się o dziecko nie świadczy jeszcze o niepłodności. U osiemdziesięciu procent par w ciągu roku ten stan mija i udaje im się spłodzić upragnionego potomka. Kolejne dziesięć procent może cieszyć się z dwóch kresek na teście ciążowym po kolejnym roku. Reszta niestety prawdopodobnie musi udać się po pomoc do specjalisty. I tu dochodzimy do meritum tekstu, czyli metod walki z niepłodnością.
Są one uzależnione od przyczyn niepłodności, a te mogą być różne. Wśród powodów, dla których niepłodne bywają kobiety dominują: nieprawidłowości związane z owulacją, brak drożności i prawidłowej funkcji jajowodów oraz upośledzenie zdolności macicy do przyjmowania zarodka.
Najczęstszymi podstawamii niepłodności u mężczyzn jest: obniżona liczba plemników w nasieniu, ich nieprawidłowa ruchliwość oraz zaburzenia budowy gamet.
Niezwykle rzadko występującym zarówno u kobiet, jak i mężczyzn powodem trudności z prokreacją, są zaburzenia współżycia płciowego. Dzięki współczesnej medycynie, średnio od około pięciu procent kobiet dotkniętych problemami z szyjką macicy, do nawet pięćdziesięciu procent pań zmagających się z zaburzeniami czynności jajnika udaje się wyleczyć.
Co z metodą in vitro? Polega ona na połączeniu komórki jajowej i plemnika poza organizmem kobiety (zapłodnienie pozaustrojowe), w warunkach laboratoryjnych.
Z takiego rodzaju leczenia mogą skorzystać pary heteroseksualne, które są małżeństwem lub pozostają w związkach nieformalnych.
Średnia skuteczność zabiegu in vitro w Polsce wynosi 35,2%, a w całej Europie 29,9%. Za Polską są Hiszpania (34,0%) i Wielka Brytania (30,1%), dalej Niemcy (28,0%), a na końcu Włochy (21,1%). Największą przeszkodą stojącą przed parami chcącymi skorzystać z zabiegu tą metodą, są koszty.
Pacjenci, którzy nie zostali dopuszczeni do rządowego programu refundacji in vitro, muszą liczyć się z kosztami rzędu kilkunastu tysięcy złotych obejmującymi badania konieczne do wykonania przed zabiegiem, leki jak i sama procedurę In vitro.
W Polsce barierę stanowią też kontrowersje związane z tym zabiegiem. Kościół katolicki nie popiera metody in vitro jako odpowiedniego panaceum dla niepłodnych par. Jego przedstawiciele podnoszą, że ich zdaniem to państwo powinno zapewnić takim osobom dostęp do alternatywnych metod walki z ich problemami.
Podsumowując, każdy sam musi zdecydować, jaką drogę walki z niepłodnością wybierze. Zarówno kosztowne in vitro, jak i inne możliwości oferowane nam przez medycynę XXI wieku mogą okazać się skuteczne. A przecież liczy się tylko cel - narodziny upragnionego potomka!
