MMA to mieszane sztuki walki i jak sama nazwa wskazuje sposób walki opiera się na połączeniu technik zaczerpniętych z boksu, brazylijskiego jiu-jitsu czy zapasów. Choć początkowo, aby podnieść atrakcyjność spotkań zawodników, walki MMA określano mianem „walk bez zasad” lub najbardziej zbliżonych do „walk ulicznych” zmagań, tak w strukturach zawodniczych występuje skodyfikowany zestaw reguł oraz wykroczeń, których powinni trzymać się zawodnicy.
Z uwagi na różne techniki wykorzystywane podczas walki, wśród zawodników mma występują sportowcy, którzy we wcześniejszej karierze byli nakierowani na jedną dyscyplinę sportu, której specyfika może dawać im przewagę w niektórych momentach rundy. Oczywiście, w strukturach zawodowych oraz poprzez trening doprowadza się zawodnika do formy „kompletnej”. Z uwagi na dominanty, wśród zawodników możemy wyróżnić wysokiej klasy strikerów- pięściarzy/ uderzaczy, zapaśników preferujących klincze, a także parterowców (grapplerów) wykorzystujących duszenia i dźwignie*.
Tak jak w boskie, w MMA wyróżnić możemy kilka kategorii wagowych, w ramach których walczą zawodnicy. Od podanych wymiarów obowiązuje po 500g tolerancji.
Waga musza - 125lb (56,70kg)
Waga kogucia -135lb (61,20kg)
Waga piórkowa -145lb (65,80kg)
Waga lekka - 155lb (70,30kg)
Waga półśrednia - 170lb (77,10kg)
Waga średnia - 185lb (83,90kg)
Waga półciężka - 205lb (93,00kg)
Waga ciężka - 265lb (120,20kg)
Waga superciężka +265lb (+120,20kg)
Podział na rundy
Jedna walka tocząca się nie o tytuł przebiega w 3 rundach, maksymalnie po 5 minut każda, z minutowymi przerwami pomiędzy każdą z nich. Walki toczące się w ramach walki o tytuł przebiegają w 5 rundach, po 5 minut maksymalnie z minutowymi przerwami.
Walka może zostać przerwana wyłącznie przez sędziego ringowego lub lekarza ringowego. Są to także jedyne osoby upoważnione do przebywania w ringu poza zawodnikami.
Walka oceniana jest przez sędziów w 10 punktowej skali, która dotyczy technicznych aspektów walki.
Podczas walki zawodnicy mogą otrzymać ostrzeżenia za łapanie się siatki, trzymanie przeciwnika za części jego stroju sportowego, a także w przypadku kiedy na podeście znajduje się więcej niż jeden corner. Walka podczas rundy jest przerywana, a także naliczane są punkty w przypadku popełnienia faulu. W tym aspekcie lista chwytów niedozwolonych jest całkiem długa, i została oparta głównie w celu ochrony zawodników przed ciosami bezpośrednio zagrażającym życiu, a także uznawane za mało sportowe.
Wśród chwytów zakazanych znalazły się uderzenia głową, gryzienie, ataki na krocze lub miejsca wrażliwe w przypadku walk damskich, wkładanie palców do ust, nosa, uszu i inne otwory anatomiczne rywala, uderzenia w tył głowy, kręgosłup oraz oraz zakładanie dźwigni na małe stawy, upuszczenie rywala na głowę lub kark podczas wykonywania przerzutów, skakanie po przeciwniku w pozycji parterowej, umyślne stosowanie ciosów prowadzących do powstawania kontuzji lub złamań, kończąc na unikaniu kontaktu podczas walki. W przypadku niesportowego zachowania, kultura osobista zawodników również odgrywa znaczenie. Faulem kończą się wyzwiska, podchodzenie do rywala podczas przerw międzyrundowych, wulgarne słownictwo, plucie na przeciwnika, wypluwanie szczęki, udawanie kontuzji, brak reakcji zawodnika po upomnieniach sędziego.
Kompilacja trzech fauli lub umyślny faul skutkuje dyskwalifikacją zawodnika. W trakcie przebiegu walki, za popełnienie faulu sędzia punktowy odejmuje po jednym punkcie. W przypadku jeśli sędzia ringowy nie stwierdzi faulu, nie jest możliwe umieszczenie przewinienia na karcie punktującej. Po każdym przewinieniu, zawodnik sfaulowany ma prawo do pięciominutowej przerwy.
Przebieg oceny faulu
- stwierdzenie popełnienia ruchu zakazanego,
- zatrzymanie czasu,
- ocena przez sędziego ringowego stanu fizycznego przeciwnika- na tej podstawie określenie rodzaju popełnionego faulu, odnotowanie go, określenie punktacji, przekazanie jej do narożnika i sędziów punktowych.
Kontuzja
Kontuzja zawodnika wywołana przez dozwolony ruch, jeśli spowoduje, że przeciwnik nie jest w stanie kontynuować walki powoduje jego przegraną przez TKO (techniczny nokaut). Kontuzja wywołana przez foul, doprowadzająca do przerwania walki powoduje przegraną faulującego przez dyskwalifikację. Jeśli sfaulowany podejmuje walkę dalej, przeciwnik ukarany zostaje dwoma punktami karnymi. Jeśli kontuzja spowoduje przerwanie walki na dalszym etapie, kontuzjowany wygrywa poprzez techniczną decyzję sędziów, jeśli do momentu przerwania prowadził w punktach. Jeśli wynik punktowy działa na niekorzyść skontuzjowanego lub jest równy sędziowie uznają pojedynek za zakończony i ogłaszają techniczny remis.
Do zadań sędziego ringowego należy również przerwanie walki, kiedy pomimo kontuzji zawodnik podejmuje walkę, jednak w rzeczywistości kontynuowanie jej może być szkodliwe dla obu walczących. Zakończenie takiego spotkania uznaje się za No Contest (w przypadku przerwana przed zakończeniem 2 rundy) lub techniczna decyzją na korzyść zawodnika, który po 2 rundach w spotkaniu 3 rundowym, lub 3 przy walce o tytuł, posiada większość punktową.
*nałożenie na przeciwnika dźwigni zazwyczaj kończy walkę przez poddanie przeciwnika
