Od czego zacząć? Wiadomo, że najlepiej od początku :) Tylko gdzie ten początek, jeśli idzie o przygodę z whisky jest? Tą moją krótką wypociną postaram się choć troszkę pomóc świeżym w temacie amatorom destylatów. Tak aby nie błądzili zbyt długo po sklepowych półkach starając się wyglądać na zaprawionych w bojach whiskopijców, a poniekąd takimi byli, pewnie zmierzając po swoje, czyli po coś od czego zacząć trzeba.

Tak, tak, nie tylko unikatową, drogą, wyjątkową i cudowną Karuizawą człowiek żyje. Musimy uzbroić nasze kubki smakowe w pewien rodzaj cierpliwości i przebrnąć przez smakowo niższe płynne progi wypustów niektórych destylarni. A to dlaczego, spytacie? Po co bawić się w coś słabego, wydawać na to pieniądze, skoro od razu można uderzyć w whisky po paręset Euro. A dlatego, żeby po 1. poznać i słabe i słabsze strony whisky, bo takie są nieodzowną częścią tej zabawy, stety i niestety, po 2. wiedzieć jaki mniej więcej profil smakowy nam odpowiada - z którego regionu whisky może nam najbardziej podpasować, po 3. wiedzieć, która destylarnia może stać się najbliższa naszemu sercu i którą będziemy czcić i sławić z pietyzmem wśród innych zainteresowanych.

Tak na marginesie, to znam przypadki,  a w sumie to jeden, osobnika, który pija whisky tylko z jednej destylarni. Jak dla mnie, słaby pomysł. Takie ograniczanie się do tak naprawdę jednego profilu aromatyczno-smakowego po prostu zuboża nam całą zabawę i przyjemność obcowania z whisky. No nie wiem, to tak jakby całe życie jeść tylko ziemniaki, albo chodzić w jednych i tych samych spodniach. Także w takie skrajności nie popadamy broń boże. Chcesz mieć styczność tylko z jednym profilem smakowym? Pij wódkę. I się zaraz oburzą smakosze wódki, bo degustacje tego płynu również występują, ale do mnie niespecjalnie przemawiają.

Wracając na whiskowe tory... Innego sposobu na zapoznanie się z przebogatym, szerokim i prawie niewyczerpalnym źródłem, jakim jest whisky nie ma, jak tylko próbować, pić, smakować, testować, próbować, pić... i tak bez końca, aż do wyrobieina sobie swoich własnych smakowo-aromatycznych preferencji.

Także dla tych wszystkich, którzy chcą zacząć przygodę z whisky single malt, mały przegląd wypustów podstawowych niektórych destylarni, które są takim elementarzem, bez którego w przenośni nie będziemy potrafili czytać, ani pisać, przyjemnie brnąc dalej w temat whisky słodowej.

Będą to whisky przeważnie dostępne w popularnych hipermarketach, czy nawet większych sklepach monopolowych. Tutaj się to bardzo fajnie zmienia in plus i ilość 'nowych' podstawek na naszych półkach ciągle wzrasta. Niestety ceny niekiedy wręcz zabijają swoją opuchlizną, ale warto wtedy zajrzeć do sklepów internetowych, gdzie ceny potrafią być nawet o 1/3 niższe.

Whisky niżej przedstawione będą oczywiście różne w smaku, aromacie, a tym samym w finalnym odbiorze, bo taka jest właśnie whisky. A my jesteśmy tutaj, żeby poznać ją z każdej możliwej strony. A nuż akurat ta śmierdząca domem po pożarze whisky stanie się naszą najlepszą towarzyszką w jesienne wieczory. Nigdy nie mówmy nigdy. Dobra, do dzieła, bo się rozwlekło z lekka.

A nie, jeszcze jedno. Będą to whisky maksymalnie do 200zł, taki sobie przyjąłem próg, żeby się za mocno nie rozdrabniać i nie wyszło ich 50 rodzajów. Jak podstawki, to podstawki, a 200zł to taka granica lekko podstawkę kreśląca.

Region Speyside
Whisky z tych rewirów, to whisky lekkie, słodkie, kwiatowe, owocowe (gruszki, jabłka, banany). Są to whisky jedne z najlżejszych i najłatwiejszych w odbiorze, stąd polecane początkującym, tak aby ich nie zrazić do maltów.

Glenfiddich 12
Nawet nie wiadomo, czy tego single malta komukolwiek przedstawiać. Nawet Ci, którzy nie obcują z whisky mogli tę nazwę gdzieś słyszeć lub widzieć. Whisky zdecydowanie trafiona na pierwszy ogień. Bardzo łagodna w odbiorze, z nienachalnymi smakami gruszki. Bardzo stonowana. Nic tutaj nie przeszkadza i jak na podstawową wersję pije się ją przyjemnie. Taki podstawowy must have.

Glenlivet 12
Kolejna whisky ze Speyside bardzo znana. Bardziej owocowa, słodsza i waniliowa od Glenfiddicha. Lekko przeszkadzająca jest w niej zbyt natarczywa pieprzność.

Balvenie 12 DoubleWood
12-letnia Balvenie, która leżakowała w dwóch rodzajach beczek (najpierw bourbon, na ostatnie miesiące sherry) jest bardzo fajną propozycją na początek. Wanilia, toffie miesza się z owocowo-sherry klimatami.

Aberlour 10 i 12
Whisky bardzo owocowe w aromacie i smaku. Jabłka, wanilia, toffi. 12-ka troszkę cięższa od wersji 10-letniej. 12-ka naprawdę godna polecenia.

Glenfarclas 12
Mocno owocowa, bananowo-karmelowa, przyprawy korzenne - cynamon i odrobina pieprzu.

Singleton 12 i 15
Hmm, single malt, który chyba jako pierwszy wbił się w Polsce na marketowe półki. Dostępne praktycznie w każdym markecie. Niektórzy właśnie od Singletona zaczynają, jako od swojego pierwszego malta - teraz wybór jest nieco większy, więc zacząłbym raczej od np. Glenfiddicha. 

Region Highlands
Największy region w Szkocji z największą liczbą destylarni. Z racji dużej powierzchni tego regionu whisky stąd jest mocno zróżnicowana. Od lekkich, zwiewnych, czy też słodkich, po wrzosowe, nieco dymne, z wyczuwalnym słonawym wpływem morza.

Dalmore 12
Whisky z dużym wpływem na smak słodkiej sherry. Do tego przebijają się nuty czekoladowe, marmolada i korzenne przyprawy.

GlenDronach 12
Mamy w tej whisky przyjemną słodycz sherry. Poza tym wyczuwalne są dość mocno rodzynki, migdały, wanilia i odrobina imbiru. Warto zapoznać się z tym wypustem.

Glenmorangie Original 10
Kolejna whisky bardzo popularna i szeroko dostępna w sklepach. Wyraźnie kwiatowo-owocowa. Odrobina miodu, przeplata się z niestety nachalną i przeszkadzającą młodzieńczą pieprznością. Finisz bardzo króciutki.

Oban 14
Troszkę inna przedstawicielka Highlands. Z jednej strony mamy tu owocowo-słodkie akcenty, z drugiej strony dają o sobie znać słono-dymne aromaty. Przyjemnie złożony malt.

Lowlands
Whisky z tego regionu charakteryzują się zwiewnością, cytrusowym posmakiem, 'doprawionym' słodowymi nutami.

Auchentoshan 12
Jako jedyną przedstawicielkę z tego regiony wybrałem Auchentoshan. Whisky potrójnie destylowana (szkockie malty w większości poddawane są podwójnej destylacji), co powoduje, że jest delikatniejsza i przyjemniejsza dla pijącego. Dobra na początek. Słodkawo-limonkowe aromaty, z lekko wyczuwalnym smakiem sherry.

Campbeltown
Region, w którym obecnie funkcjonuje dosłownie kilka destylarni (dokładnie 3). Prym wiedzie destylarnia Springbank, któa wypuszcza whisky również pod marką Hazelburn i Longrow. Whisky stąd to pomieszanie smaków i aromatów słodowych z lekko dymnymi.

Springbank 10
Z Campbeltown jako podstawkę wybrałem 10-letniego Springbanka. Whisky destylowana, ciekawostka dwuipółkrotnie. Owocowa, takie jak jabłka mieszają się z aromatem drzewna, kwiatów i imbiru.

Islay
Region tak samo nielubiany, jak i z drugiej strony uwielbiany przez whiskopijców. Dlaczego tak, a to dlatego, że panują tutaj niepodzielnie whisky ciężkie - dym, torf, niekiedy wymieszany ze smołą. Jednak przez tę zasłonę dymną przebija się słodki i owocowy promyczek nadziei. Także malty stąd potrafią być pięknie złożone i nie ma się co ich bać i rezygnować z nich po pierwszej próbie podejścia do nich.

Ardbeg TEN
Z Islay pochodzi kilka mast-have'ów i to jest jeden z nich. taki islayowy klasyk, którego każdy choć raz w życiu spróbować powinien. Mamy tu przede wszystkim dym, torfu, czy też z ogniska, mamy tu słone morskie powietrze, ale jest także pewna słodycz, która pozwala na pozostanie z tą whisky chwilę dłużej.

Bowmore 12 Enigma / Legend
Bowmore, po prostu klasyk w świecie whisky. Legendarna wręcz destylarnia, więc wypadałoby się z nią zaznajomić. Podstawowe wypusty nie rażą za wielką złożonością, wersja Legend może naprawdę odstraszyć benzynowo-tytoniowymi klimatami, jednak wersja 12-letnia Enigma daje nam oprócz dymnych aspektów sporo więcej słodyczy i złożoności smaku.

Bruichladdich Laddie Ten /Classic
Whisky z zadymionej z każdej strony Islay, a jednak totalnie inny. Próżno szukać w niej torfu. Zapach i smak świeży, jabłka, gruszki i miód, a wszystko obsypane skórką cytrynową.

Lagavulin 16
Pomimo, że Lagavulin jest whisky nieco przekraczającą kwotę 200zł, to po prostu nie mogłoby jej tu nie być! Najstarsza z podstawek tu wymienionych, ale jest podstawowym wypustem tej destylarni. Pięknie złożona: dym, jodyna, torf pozwala wykraść dla siebie odrobinę miejsca słodkim smakom i korzennym aromatom i smakom.

Laphroaig 10
Tej whisky również nie mogło tutaj zabraknąć. Kolejny mały klasyk, którego należałoby popróbować. Mocna i zdecydowana w zapachu i smaku. Dymno-mięsno-słono-smoliste uderzenie. Jednak ździebko słodyczy potrafi się gdzieniegdzie przebić.

Talisker 10
I kolejna whisky bez której tego zestawienia nie mogłoby być. Talisker to przedstawiciel wyspiarskich destylarni, a dokładniej whisky ze Skye. Mamy tu przyjemniejsze torfowo-dymne uderzenie w porównaniu do tych opisanych wyżej, a dodatkowo jest więcej przyjemnej owoców i miodu. Bardzo pełna whisky.