Depresja to stan splątanego umysłu. Czy warto doprowadzać do takiego stanu?

Data dodania: 2014-07-22

Wyświetleń: 1668

Przedrukowań: 0

Głosy dodatnie: 0

Głosy ujemne: 0

WIEDZA

0 Ocena

Licencja: Creative Commons

Depresja

Jak przekazuje Adamus ze Szkarłatnego Kręgu, depresja jest zjawiskiem naszych czasów. Mówi, że depresji nie było w czasach Atlantydy, gdyż ludzie pracowali razem nad wspólnym projektem. Był to swoisty rodzaj przytulania, poprzez wspólną pracę. Widocznie depresja bierze się z braku przytulania i wymiany energii. Aby coś powstało, musi być wspólnota interesów. Wspólny wysiłek daje największe zadowolenie, bo i efekty są zadziwiające. Tym planem kieruje umysł wszechświata, czyli intuicja lub instynkt u zwierząt.

Teraz żyjemy nie we wspólnocie, lecz każdy w oddzieleniu. Mieszkamy często samotnie w wielkich domach i jeździmy samotnie samochodami. Nie ma możliwości bycia z innymi. Internet czy telefon zastąpiły bezpośrednią komunikację między ludźmi. Zrobiono z nas biorobotów, aby upodobnić do zimnych maszyn. W ten sposób technika wyeliminowała zwykłe rozmowy z innymi ludźmi, z dotykiem i spojrzeniem w oczy.

Najbardziej nam tego brakuje, aby przebywać z innymi ludźmi! Brakuje ciepła i wymiany energii męsko - żeńskiej, oraz zwykłego przytulania. Ludzie się śpieszą i nie mają czasu na najważniejsze sprawy w swoim życiu. Brakuje przyjacielskiej rozmowy, uścisku ręki i ciepłego spojrzenia.

To powoduje, że człowiek zamyka się w swoim świecie i sam ze sobą zaczyna "gadać". Tworzy nieskończoną ilość pomysłów, których nie realizuje, bo nie ma z kim. Żyje sobie taki człowiek w swoim umyśle i nakręca się do działania. Umysł w końcu ulega zaplątaniu, jak komputer, gdy pootwiera się wiele programów naraz. Wówczas trzeba go wyłączyć, aby się zresetował. Nasz mózg, to biologiczny komputer i działa podobnie.

Aby wyjść z depresji, trzeba zamknąć wszystkie swoje wirujące pomysły i nadać nowy ton swojemu życiu. Wybrać jeden dobry program i go realizować. W depresji myśli tłumią pasję działania, czyli życiową siłę. Depresja to maź i błoto wokół głowy, z której żaden pomysł podparty inspiracją, nie ma szans na wydostanie się z niej.

Wystarczy przebić tę maź, aby uwięziona siła życiowa wypłynęła na powierzchnię. W depresji człowiek nie wie co robić, bo ma tak wiele pomysłów, że umysł głupieje i nie wie od czego zacząć. Zawiesza się i nic nie robi. W depresji jest pełno zamąconej  energii, która ugrzęzła w błocie pomysłów. Brakuje konkretnej siły, która wyprowadziła by jeden pomysł z chaosu myśli.

Depresja to stan zawieszenia i oczekiwania, że ktoś pomoże przebić tę skorupę zaplątanych myśli, we własnej głowie. Myśli są ograniczeniem, bo tworzą programy. Wiele myśli, to bardzo duże ograniczenie i osądzanie samych siebie, że wszystko jest złe.

Najprostszą drogą wyjścia z depresji to podjęcie konkretnej pracy i działanie z pasją. Pozostałe pomysły same ulegną degradacji, gdyż nie dostaną energii do życia. Wiele ludzi w ten sposób wychodzi z depresji, gdy zaczynają sami działać, zgodnie z nowym pomysłem. Tylko samemu można ten schemat przełamać. Nikt do naszej głowy wejść nie zdoła.

Drylują oni swój umysł  i z wielką pasją przystępują do działania, korzystając z nagromadzonej stłumionej w nim energii. Ten trik zawsze działa i ludzie osiągają niesamowite sukcesy. Natomiast psycholog próbuje porządkować myśli w głowie, których ciągle przybywa. To proces bez końca.

Człowiek sam wytwarza mętlik w umyśle i tylko sam może go zatrzymać i wyłączyć na chwilę swój biologiczny komputer, celem restartu. Musi przestać wreszcie bawić się umysłem, a zacząć działać rękami. Umysł jest połączony z rękami a nogi z sercem, dlatego mówiąc gestykulujemy.

Gdy jest nadmiar energii w umyśle, to "ręce opadają" i nie ma siły na pracę fizyczną. Aby przywrócić równowagę, należy używać rąk do pracy, by zbilansować energię. To proste działanie wyprowadzi każdego chętnego z depresji. Zwierzęta nie posiadają umysłu, tylko instynkt i nie popadają w depresję. Zawsze wiedzą co mają zrobić. Nie pytają się dlaczego i nie osądzają swoich czynów.

Depresja jest przynależna człowiekowi, który bardzo mocno zabawia się swoim umysłem i myśli, że wszystko zależy od niego. Niestety jest większy umysł, który inspiruje do konkretnych działań, zgodnie z planem wszechświata. Odcinanie się od tego umysłu wszechświata i poleganie tylko na sobie, tworzy depresję. Kierunek odwrotny pomaga wyjść całkowicie z depresji.

Licencja: Creative Commons
0 Ocena