Siarczany - obok chlorków najbardziej rozpowszechnione zanieczyszczenia w wodzie. Dostają się one do niej wskutek wymywania skał osadowych, wyługowania gleby oraz niekiedy na skutek utleniania siarczków i siarki stanowiących
produkty rozkładu białka pochodzącego ze ścieków. Znaczna zawartość siarczanów w wodzie może powodować
choroby przewodu pokarmowego, a ponadto woda taka może być przyczyną korozji betonu i konstrukcji żelbetowych.
Dwutlenek węgla - zależnie od odczynu wody może występować w następujących postaciach:
- przy pH < 4,0 - głównie jako CO2 gazowy;
- przy pH = 8,4 - głównie w postaci jonu wodorowęglanowego HCO3-;
- przy pH > 10,5 - głównie jako jon węglanowy CO32-.
Dwutlenek węgla agresywny - część wolnego dwutlenku węgla, która jest niezbędna do zabezpieczenia rozpuszczonych w wodzie wodorowęglanów przed rozkładem. Jest bardzo aktywny i powoduje korozję metali. Ponadto powoduje on rozpuszczanie węglanu wapnia CaCO3 w zaprawach lub betonie i dlatego uzdatnianie wody jest konieczne do celów budowlanych. Przy ocenie agresywności wody, obok stężenia agresywnego dwutlenku węgla, należy uwzględniać również zawartość soli w wodzie. Woda o takiej samej zawartości agresywnego CO2 jest tym agresywniejsza, im większa jest w niej zawartość soli.
Utlenialność - umowny wskaźnik jakości wody, określający zawartość w wodzie substancji utleniających się nadmanganianem potasu KMnO4 i wyrażony w mg O2/dm3 badanej wody lub w mg zużytego KMnO4 na dm3 (1 mg KMnO4
odpowiada 0,25 mg O2)Uzdatnianie wody a w szczególoności usunięcie żelaza i manganu przy wysoikiej utlenialności jest skomplikowane.
Sucha pozostałość - pozostałość po odparowaniu wody, wysuszona w temperaturze 105 °C i przeliczona na 1 dm3 wody.
Składają się na nią wszystkie substancje stałe, rozpuszczone i zawieszone w wodzie.
Pozostałość po prażeniu - pozostałość po prażeniu suchej pozostałości w temperaturze 550 °C (wypalane zostają wszystkie
substancje organiczne).
Strata po prażeniu - umowny wskaźnik zawartości związków organicznych w wodzie.
produkty rozkładu białka pochodzącego ze ścieków. Znaczna zawartość siarczanów w wodzie może powodować
choroby przewodu pokarmowego, a ponadto woda taka może być przyczyną korozji betonu i konstrukcji żelbetowych.
Dwutlenek węgla - zależnie od odczynu wody może występować w następujących postaciach:
- przy pH < 4,0 - głównie jako CO2 gazowy;
- przy pH = 8,4 - głównie w postaci jonu wodorowęglanowego HCO3-;
- przy pH > 10,5 - głównie jako jon węglanowy CO32-.
Dwutlenek węgla agresywny - część wolnego dwutlenku węgla, która jest niezbędna do zabezpieczenia rozpuszczonych w wodzie wodorowęglanów przed rozkładem. Jest bardzo aktywny i powoduje korozję metali. Ponadto powoduje on rozpuszczanie węglanu wapnia CaCO3 w zaprawach lub betonie i dlatego uzdatnianie wody jest konieczne do celów budowlanych. Przy ocenie agresywności wody, obok stężenia agresywnego dwutlenku węgla, należy uwzględniać również zawartość soli w wodzie. Woda o takiej samej zawartości agresywnego CO2 jest tym agresywniejsza, im większa jest w niej zawartość soli.
Utlenialność - umowny wskaźnik jakości wody, określający zawartość w wodzie substancji utleniających się nadmanganianem potasu KMnO4 i wyrażony w mg O2/dm3 badanej wody lub w mg zużytego KMnO4 na dm3 (1 mg KMnO4
odpowiada 0,25 mg O2)Uzdatnianie wody a w szczególoności usunięcie żelaza i manganu przy wysoikiej utlenialności jest skomplikowane.
Sucha pozostałość - pozostałość po odparowaniu wody, wysuszona w temperaturze 105 °C i przeliczona na 1 dm3 wody.
Składają się na nią wszystkie substancje stałe, rozpuszczone i zawieszone w wodzie.
Pozostałość po prażeniu - pozostałość po prażeniu suchej pozostałości w temperaturze 550 °C (wypalane zostają wszystkie
substancje organiczne).
Strata po prażeniu - umowny wskaźnik zawartości związków organicznych w wodzie.
Licencja: Creative Commons
