Kirsch jest najbardziej znanym przetworem z wiśni, jeśli nie liczyć dżemów i konfitur. Receptura tego napoju nie zmieniła się od lat i pod wieloma względami można uznać Kirsch za trunek produkowany najbardziej tradycyjnymi metodami.
Najważniejszym etapem produkcji alkoholu jest zbiór wiśni. Owoce zbiera się z początkiem lipca, a bardzo ważne przy tym jest, aby użyć tylko tych owoców odpowiednio dojrzałych. Zbiera się ich całkiem sporo, bo do produkcji jednego litra alkoholu potrzeba aż 14 kilogramów świeżych wiśni, które następnie miażdży się i prasuje. Każdy, kto pił oryginalny Kirsch, zapewne zauważył delikatną nutę goryczy, która bierze się stąd, że owoce przed miażdżeniem nie są drylowane. Kirsch powstaje z owoców przefermentowanych w sposób spontaniczny, a więc jedynym źródłem drożdży w tym procesie jest powietrze otaczające nastaw – nie są dodawane drożdże gorzelniane. Jedynym czynnikiem, który kontroluje producent, jest temperatura otoczenia, która ma decydujący wpływ na tempo procesu fermentacji, a jeśli jest zbyt wysoka, to również powoduje odparowanie nadmiernej ilości olejków eterycznych z zacieru.
Ponieważ Kirsch jest alkoholem mocnym, o zawartości alkoholu na poziomie 40-50%, powstałe z wiśni wino (bo tak można zaklasyfikować ten produkt) należy oddestylować. Zwykle proces ten ma charakter ciągły, co oznacza, że substrat podawany jest bez przerwy, natomiast najlepsze gatunki Kirschu destyluje się w alembikach dla uzyskania pełnego smaku. Po zakończonej destylacji Kirsch butelkuje się i wysyła w świat. Tylko kilku producentów decyduje się na leżakowanie trunku.
Kirsch podaje się czysty w temperaturze obniżonej (zwykle) lub pokojowej (szlachetne odmiany). Jest także składnikiem wielu drinków. Jest też stosowany jako dodatek do ciast, serów, czekolad i kawy. Najbardziej znanym produktem wykorzystującym Kirsch jest tort Schwardzwaldzki.
