MŁODOŚĆ
Łukasiewicz urodził się w 1822 r. we wsi Zaduszniki. Jego rodzina należała do zubożałej szlachty inteligenckiej. Skończył tylko 4 klasy gimnazjum i ze względu na złą sytuację finansową rozpoczął pracę bardzo wcześnie. Zdecydował się praktykować w aptece w Łańcucie. Przez kilka lat Łukasiewicz zdobywał doświadczenie, uczył się i awansował. Jak podkreślali jego znajomi i współpracownicy, okres ten w dużym stopniu przyczynił się to do zdobycie przez niego sporych umiejętności i wiedzy. W tym samym czasie Łukasiewicz związał się z patriotycznym ruchem konspiracyjnym. Był przez to obserwowany, śledzony i ostatecznie aresztowany. Od 1846 do 1848 roku przebywał w więzieniu. Po wyjściu na wolność rozpoczął pracę w aptece "Pod Gwiazdą" Piotra Mikolascha we Lwowie.
FARMACEUTA
Od 1850 r. Łukasiewicz studiował Farmację na Uniwersytecie Jagielońskim. Zdał tam wszystkie egzaminy za wyjątkiem farmakognozji, co uniemożliwiło mu otrzymanie dyplomu. W światku farmacji wsławił się książką – „Manuscript”. Był to opasły 274-stronicowy almanach, w którym opisał 125 receptur na: maści, plastry, atramenty, lakiery, kity, sztuczne ognie, kredki do ust, wody na porost włosów, a nawet na produkcję czekolady. Wszystkie przepisy ułożone były alfabetycznie, według początkowych liter poszczególnych przepisów. Całość napisana była wyłącznie po łacinie i niemiecku z uwzględnieniem nowoczesnych oznaczeń wagowych. Jednak z wykształceniem jakie posiadał, mógł pracować tylko jako pomocnik aptekarski. Postanowił więc ukończyć 2 letni kurs aptekarski. Starania o pozwolenie na opuszczenie Lwowa i podjęcie studiów zaczął zaraz po rozpoczęciu pracy u Mikolascha, ale z uwagi na jego przeszłość polityczną gubernator lwowski odmówił. Ostatecznie poręczenie od Mikolascha umożliwiło mu przekroczenie granicy. Dyplom magistra farmacji uzyskał dopiero kilka lat później na Uniwersytecie Wiedeńskim. Po zdobyciu pełnego wykształcenia powrócił do apteki Mikolascha.
SCHEDA
Ignacy Łukasiewicz był gorliwym twórcą przemysłu przetwórczego ropy. Budował rafinerie, destylarnie, stale doskonalił proces produkcyjny. Nigdy nie zrezygnował do końca z działalności politycznej i społecznej. Łukasiewicz zasiadał w wielu radach i towarzystwach. Budował szkoły i kościoły. Wspierał finansowo kasy gminne. Udzielał pożyczek. Był wybitnym oraz docenianym chemikiem i przedsiębiorcą. Zmarł 7 stycznia 1882 roku na zapalenie płuc. Tuż przed śmiercią kazał podrzeć 60 tys. złotych reńskich w wekslach, których był wierzycielem.
W rok po śmierci Ignacego Łukasiewicza na ziemiach polskich wydobywano 51 tys. ton ropy rocznie. Stanowiło to 3 największe wydobycie ropy na świecie zaraz po Stanach Zjednoczonych i Rosji.
Mateusz Wasiak
