Z kim powinna kojarzyć się choroba Ménière'a?
Chorobę tę opisał francuski lekarz Prosper Ménière (1799-1862) w roku 1861.
Przyczyna choroby
Przyczyną choroby Ménière'a jest nadmierne gromadzenie się i wzrost ciśnienia endolimfy w błędniku. Śródchłonka (łac. endolimfa) to płyn, który ma za zadanie wypełnienie błędnika błoniastego ucha wewnętrznego. W wyniku tej choroby może dojść do trwałej utraty słuchu.
Powstawanie wodniaka endolimfatycznego
Wodniak endolimfatyczny może powstać na skutek czynników genetycznych, tudzież różnych infekcji, alergii, czynników polekowych, urazowych, podwyższonego poziomu ADH (hormon zatrzymujący wodę w organizmie) i innych.
Pomimo iż nie jest to bardzo poważna choroba, to jednak stwarza problemy w normalnym funkcjonowaniu. Dotyczy to życia społecznego, rodzinnego, a także zawodowego.
Symptomy
- nudności i wymioty,
- oczopląs,
- szum w uszach,
- zawroty głowy,
- utrata słuchu.
Charakterystyczna kolejność objawów przy tej chorobie to: szum w uszach, zawroty głowy, w konsekwencji czego dochodzi do utraty słuchu.
Większość ludzi ignoruje tzw. szum w uszach. Jednakże gdy dochodzi do zawrotów głowy, które utrudniają funkcjonowanie w życiu codziennym, należy zgłosić się do otolaryngologa. Zawroty głowy mogą trwać od kilku minut do nawet kilku godzin. Podczas tych dolegliwości często zauważa się nudności, wymioty, bladość skóry, przy czym pacjent zachowuje przytomność. W czasie pierwszego napadu choroby błędnik jest najbardziej zagrożony i może zostać uszkodzony. W związku z tym kolejne napady nie powinny być tak silne i intensywne. Mówi się wtedy o spadku pobudliwości uszkodzonego błędnika. W czasie choroby występują naprzemienne okresy - wtedy, gdy pacjent słyszy lepiej i wtedy, gdy gorzej. Jednakże wraz z rozwojem choroby pacjent może stracić słuch.
Badania
- audiogram (badanie słuchu),
- badanie uszu pod mikroskopem,
- elektrokochleografia,
- elektronystagmografia,
- rezonans magnetyczny.
Aby móc postawić diagnozę, iż dany pacjent cierpi na chorobę Ménière'a, należy wykluczyć schorzenia, których objawy podobne są do tych występujących podczas wodniaka błędnika. Do schorzeń tych należą: zapalenie błędnika, guz nerwu przedsionkowo-ślimakowego, padaczka, stwardnienie rozsiane, udar błędnika, zawroty głowy spowodowane zaburzonym krążeniem krwi w tętnicach szyjnych, zmiany w odcinku szyjnym kręgosłupa, zespół Waldenberga (zaburzenia krążenia w tętnicach kręgowych i tętnicy podstawnej), zespół podkradania tętnicy podobojczykowej.
Leczenie
|
Leczenie farmakologiczne |
Leczenie niefarmakologiczne |
|
leki odwadniające, |
unikanie sytuacji stresowych, |
|
leki rozszerzające naczynia, |
unikanie używek (kawy, alkoholu), |
|
kortykosterydy, zwłaszcza w przypadku stwierdzenia lub podejrzenia choroby autoimmunologicznej. |
stosowaniu diety z mniejszą zawartością soli i płynów oraz dużą zawartością białka. |
