Może dochodzić do zakażenia także poprzez używanie wspólnych ręczników i butów. Najczęstszą, bezpośrednią przyczyną grzybicy stóp, jest przepocone obuwie — po 4 tygodniach od zagnieżdżenia grzyba choroba jest w pełni rozwinięta. Grzybica ma skłonność do nawrotów.
Objawy grzybicy stóp:
- podrażnienie, swędzenie i bolesność skóry;
- czerwone plamy zapalne;
- wilgotna skóra ulegająca pękaniu, łuszczeniu i krwawieniu;
- nieprzyjemny zapach stóp.
Oto domowe sposoby na grzybicę stóp — leczenie i zapobieganie:
Właściwa higiena = naturalne mikrobąbelki. Stopy trzeba codziennie i dokładnie myć, a po kąpieli należy je starannie osuszyć, zwłaszcza między palcami — można użyć suszarki do włosów.
Korzystne efekty przynosi mycie nóg pod natryskiem lub moczenie w tzw. mlecznej wodzie wypełnionej leczniczymi mikrobąbelkami powietrzno-wodnymi o działaniu sterylizującym i wspomagającym regenerację skóry. Dzięki temu możliwe jest ich precyzyjne oczyszczanie bez stosowania drażniących środków myjących, które opóźniają gojenie ran grzybiczych.
Natomiast kule piorące, które bez utraty skuteczności prania ograniczają zużycie środków chemicznych sprawiają, że ubrania, w tym przypadku skarpetki, są bardziej przyjazne dla wrażliwej skóry stóp — im mniej proszku w praniu, tym lepiej wypłukana z drażniących pozostałości chemii odzież.
Pielęgnacja chorych stóp musi być niezwykle staranna. Nie wolno ich przykrywać, należy ograniczać chodzenie. Zaniedbanie stanu zapalnego może wywołać groźną infekcję bakteryjną.
Chłodne kompresy łagodzą świąd i ból stopy oraz powodują wysychanie zmian skórnych. Należy rozpuścić 2 łyżki stołowe płynu Burowa w 0,5 l wody. Takim roztworem nasącza się bawełniany materiał i przykłada na 15–20 minut 4 razy dziennie.
Moczenie stóp w roztworze soli powinno trwać 5–10 minut — 2 łyżeczki soli kuchennej na 0,5 l wody. Zabieg można powtarzać aż do poprawy stanu skóry. Roztwór soli zapobiega rozwojowi grzyba, ogranicza pocenie i zmiękcza zmienioną skórę. Dobrym rozwiązaniem jest także specjalna sól do stóp z dodatkiem olejków eterycznych.
Moczenie w winie i ziołach: 30 g szałwii, 30 g rzepiku, 2 miarki białego wina — taką mieszankę doprowadza się do wrzenia i po ostudzeniu moczy w niej stopy.
Olejek z drzewa herbacianego. Należy nanieść olejek na chorą okolicę za pomocą płatka kosmetycznego lub namoczyć stopy w wodzie z dodatkiem kilku kropel olejku.
Pasta z sody oczyszczonej. Łyżkę stołową sody należy wymieszać z niewielką ilością ciepłej wody i otrzymaną pastę wcierać w chore miejsca, aż do zupełnego wyschnięcia. Następnie całość trzeba posypać mączką kukurydzianą.
Preparaty przeciwgrzybiczne. Są dostępne w postaci kremu, sprayu, pasty, żelu, płynu i pudru. Najczęściej zawierają kwas salicylowy i/lub chemioterapeutyki przeciwgrzybiczne, tj. azotan mikonazolu, bifonazol i chlorowodorek terbinafiny. Kuracja powinna trwać minimum przez 10 dni po ustąpieniu widocznych oznak infekcji.
Płyny wysuszające. Najczęściej 2–3 razy dziennie pokrywa się lekiem chore obszary skóry i delikatnie masuje. Typowa kuracja trwa 4 tygodnie i następne 2 tygodnie po ustąpieniu dolegliwości.
Chlorek glinu skutecznie zabija grzyby i ma działanie wysuszające, co zapobiega nawrotowi choroby. Preparat należy rozprowadzać 2–3 razy dziennie i kontynuować leczenie 2 tygodnie po ustąpieniu problemu. Nie wolno przemywać otwartych ran, gdyż chlorek glinu wywołuje silne pieczenie — w pierwszej kolejności należy wygoić ranki, stosując zwykły środek przeciwgrzybiczny.
Puder przeciwgrzybiczny należy stosować zawsze po umyciu i dokładnym osuszeniu stóp. Druga partia zasypki na obuwie. Najlepszy jest puder ze środkiem przeciwgrzybicznym, np. ze wspomnianym azotanem mikonazolu.
Zakazane jest chodzenie na boso w miejscach publicznych, jak sala gimnastyczna, przebieralnie, baseny, prysznice czy parki wodne. Pacjent z wysoką podatnością na grzybicę może zarazić się w każdym wilgotnym miejscu. Należy nosić klapki, które na koniec trzeba dokładnie spłukać.
Zakazane jest wspólne używanie tego samego ręcznika lub obuwia.
Usuwanie martwej skóry po ustąpieniu infekcji zapobiega nawrotowi zakażenia. W czasie kąpieli należy ostrożnie, lecz energicznie szczoteczką wyczyścić całe stopy, szczególnie między palcami. Przed wyjściem z wanny ważne, aby dokładnie spłukać prysznicem całe ciało!
Paznokcie są ulubionym miejscem rozwoju grzybów, dlatego minimum raz na 2–3 dni trzeba je wyczyścić za pomocą wykałaczki lub zapałki.
Odpowiednie obuwie jest niezwykle ważne. Oto, czego unikać przy wyborze nowych trzewików:
- buty z tworzyw sztucznych sprzyjają rozwojowi grzyba;
- ciasne, dopasowane i bez wentylacji — jeśli nie ma innego wyjścia na pewno nie przez cały dzień;
- guma i czasami wełna wzmagają pocenie i zatrzymują wilgoć.
Najlepszy wybór to surowce mineralne, jak bawełna i skóra. W miarę możliwości należy nosić luźne obuwie w typie sandałów (odkryte palce).
Suche i czyste buty. Wnętrze obuwia należy często posypywać pudrem lub sprayem przeciwgrzybicznym. Zaleca się również przetrzeć wnętrze buta szmatką nasączoną środkiem dezynfekującym, dzięki czemu zostaną zniszczone zarodniki grzybów. Zabieg najlepiej powtarzać po każdym zdjęciu obuwia.
Wietrzenie butów. Zaleca się pozostawianie obuwia w dobrze nasłonecznionym miejscu.
Częsta zmiana butów. Najlepiej nie nosić tej samej pary obuwia przez 2 kolejne dni, gdyż but powinien suszyć się min. 24 h. Intensywne pocenie przy nadpotliwości stóp wymaga dwukrotnej zmiany butów w ciągu dnia.
Częsta zmiana skarpet, nawet 3–4 razy dziennie, jeśli są mokre. Najlepsze są skarpetki z czystej bawełny. Po wypraniu w gorącej wodzie należy zawsze dobrze wypłukać skarpetki, gdyż resztki proszku do prania mogą podrażniać stopy i rany grzybicze.
PORADA LEKARSKA
Nieleczona grzybica sama nie ustąpi i spowoduje pękanie skóry, co może być powodem poważnego zapalenia bakteryjnego. Kontakt lekarski jest potrzebny, gdy wystąpią następujące objawy:
- infekcja rozszerza się na paznokcie, które stają się żółtobrązowe, łamliwe i trudne do obcinania;
- opuchnięte stopy lub całe nogi;
- gorączka;
- stan zapalny utrudnia chodzenie;
- pęcherze wypełnione ropą.
