Stworzono ją starając się poprawić bezpieczeństwo siedzeń lotniczych podczas wypadków i wibracji. Szukano materiału potrafiącego zaabsorbować energię i zapewnić w czasie wstrząsów większą "przeżywalność" pasażerów korzystających z tych siedzeń. Przy okazji osiągnięto jednak coś więcej: stworzono materiał wykorzystywany na szeroką skalę w przemyśle medycznym i sypialnianym.
Stworzono polimeryczną piankę złożoną z otwartych komórek, posiadającą niezwykłe viscoelastyczne właściwości. Materiał, potrafiący absorbować energię, a przy tym posiadający miękką, delikatną charakterystykę.
Osiągnięto:
- lepszą ochronę siedzeń przed wstrząsami wypadkowymi,
- podwyższony komfort pasażera w trakcie długiego lotu, spowodowany równą dystrybucją ciężaru ciała i nacisku na całym obszarze kontaktu siedziska z ciałem.
Pianka z NASA najbardziej znana jest z tego, że zmienia swoje właściwości wraz ze zmianą temperatury. I po ugięciu się pod wpływem nacisku wolno wraca do swojej oryginalnej postaci z chwilą, gdy nacisk zostaje usunięty. Właśnie z tego powodu piankę termoelastyczną nazywa się także:
- powolną pianką (bo wolno, nie od razu - jak inne materiały - odzyskuje pierwotny kształt),
- pianką z pamięcią (bo przez pewien czas zachowany jest kształt obiektu, który wywierał nacisk na piankę).
Po wynalezieniu pianki, jej pierwsza generacja była potem modernizowana, zoptymalizowano jej termoelastyczne właściwości i uczyniono ją bardziej przyjazną dla środowiska naturalnego.
I okazało się, że pianka może zostać wykorzystana w sposób, o którym nie myśleli jej twórcy.
Obecnie piankę wykorzystuje się:
- w konstrukcji foteli lotniczych,
- w siedzeniach luksusowych samochodów,
- przy tworzeniu kończyn protetycznych,
- w niektórych rodzajach hełmów,
- tworząc pewne typy specjalistycznej odzieży i obuwia,
- w systemach siedzisk dla osób o znacznym stopniu niepełnosprawności,
- w poduszkach medycznych i podgłówkach rehabilitacyjnych,
- w nowoczesnych materacach do spania i termoelastycznych nakładkach na tradycyjne materace.
Najpowszechniejszym domowym użytkiem pianki termoelastycznej jest jej wykorzystanie w budowie właśnie materacy i podgłówków. Materace termoelastyczne są stosunkowo drogie, ale ich cena jest już w tej chwili porównywalna z ceną innych nowoczesnych technologii sypialnianych.
Materiał reagujący na temperaturę jest w konstrukcji materacy tylko jedną ze składających się na całą kompozycję danego modelu warstw - zawsze wierzchnią - najbliższą ciału. Bo w tym przypadku to ciało człowieka jest tym obiektem, który wywiera na materiał termoelastyczny nacisk i doświadcza jego niezwykłych właściwości.
Materac termoelastyczny płynnie dopasowuje się do konturów ciała wywierającego na nacisk na powierzchnię materaca i wraca do swojego pierwotnego kształtu, gdy nacisk ten zostaje zdjęty.
Kręgosłup zyskuje odpowiednie podparcie, zredukowane zostają punkty nadmiernego nacisku, przez co cyrkulacja krwi w organizmie pozostaje niezakłócona. Właściwości takich materacy sprawdzają się nawet w przypadku osób chorych, które pozostają przykute do łóżka przez dłuższy okres czasu. Stosowane są w profilaktyce odleżynowej, bo zmniejszają ryzyko powstawania odleżyn.
Jeśli chodzi o zastosowanie pianki termoelastycznej w budowie podgłówków, to osoby, które cierpią na chroniczny ból szyi zainteresuje na pewno informacja, że specjalistyczne poduszki zaprojektowane w oparciu o właściwości pianki termoelastycznej są wykorzystywane, aby skutecznie i znacząco zmniejszyć te niezwykle dokuczliwe dolegliwości.
Jajko, chociaż jest wartościowym źródłem wielu składników odżywczych, nie dostarcza dużej ilości wapnia w porównaniu z innymi produktami spożywczymi. Przeciętne jajko zawiera około 25 mg wapnia, co stanowi zaledwie niewielki ułamek dziennego zapotrzebowania organizmu dorosłej osoby, wynoszącego 1000 mg. Dla porównania, szklanka mleka dostarcza około 300 mg tego minerału. Mimo to jajko jest istotnym źródłem innych składników, takich jak białko czy witamina D, które wspomagają zdrowie kości.
