Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych szczegółowo określa, co mogą zawierać poszczególne grupy a także, w jaki sposób posiadane dane mogą być przetwarzane. Chodzi tu zasadniczo o sposób ich pozyskiwania, przechowywania czy udostępniania.
ZUS na kontach ubezpieczonego przechowuje i gromadzi m.in. dane o zwaloryzowanej wysokości składek na ubezpieczenie emerytalne czy też o przebiegu ubezpieczenia społecznego określonego obywatela. Każde takie konto ma stosowne oznaczenie numeryczne zgodne z harmonogramem prowadzonej przez Zakład ewidencji a nadane osobie podlegającej ubezpieczeniu przez Rządowe Centrum Informatyczne Powszechnego Elektronicznego Systemu Centrum Informatycznego czyli w skrócie RCI PESEL.
W przypadku, gdy ubezpieczony nie posiada, nie podał lub jego numer PESEL budzi wątpliwości pod względem jego prawidłowości, wtedy ZUS oznacza taką osobę numerem NIP a w przypadku braku i tego numeru, bierze się pod uwagę serię oraz numer dowodu osobistego bądź paszport.
Konto płatnika służy natomiast do prowadzenia ewidencji zgromadzonych składek na ubezpieczenie obywatela, jakie ZUS pobiera, ich wysokości a także stan rozliczeń na dany okres. W przypadku numeru tego typu kont nie mogą one mieć charakteru jawnego, po których możliwe byłoby zidentyfikowanie płatnika. Dlatego też taki numer zwany NUSP jest nadawany każdemu płatnikowi oddzielnie przez ZUS w drodze decyzji. Wprowadzenie kont umożliwia gromadzenie składek każdemu obywatelowi indywidualnie. Każdy ubezpieczony co roku otrzymuje wydruk z informacją o stanie własnego konta.
