W początkowym etapie zespół Aspergera przypomina autyzm, bowiem choroba wykazuje taki sam rodzaj upośledzenia. Jednak z czasem pojawiają się pewne cechy odmienne, np. u dziecka prawidłowo rozwija się aparat mowy, co umożliwia komunikację. U dzieci z zespołem Aspergera zauważyć także można rozwój intelektualny oraz nietypowe zainteresowania.
Podstawowymi objawami tej przypadłości jest trudność w akceptacji zmian, w nawiązywaniu kontaktów międzyludzkich, nieumiejętność pracy w grupie, problem z komunikacją niewerbalną objawiający się ograniczonym użyciem gestów, słabą mimiką twarzy, a także unikaniem kontaktu wzrokowego. Ludzie chorzy na zespół Aspergera mają również problem z okazywaniem empatii, nie umieją współczuć ani niczego przeżywać z drugą osobą. Chorzy rzadko interesują się tym co dzieje się w ich otoczeniu, natomiast wykazują bardzo duże zainteresowanie jakąś konkretną dziedziną, np. matematyką, fizyką, informatyką. Może się również pojawić kłopot z rozumieniem wypowiadanych do takich osób słów, a w szczególności nieumiejętność zrozumienia przenośni, ironii czy aluzji. Podobnie, jak w przypadku autyzmu, zespołowi Aspergera towarzyszy izolacja i niechęć do przebywania w towarzystwie innych osób.
Przyczynami pojawienia się u dziecka tej choroby są najczęściej uwarunkowania genetyczne, dziecięce porażenie mózgowe, uszkodzenie ośrodkowego układu mózgowego lub późne poczęcie dziecka przez rodziców. W tym ostatnim przypadku ryzyko zachorowalności rośnie, jeśli rodzice zdecydują się na poczęcie dziecka po 40 roku życia.
Nie ma możliwości wyleczenia zespołu Aspergera. Środki farmakologiczne, które przepisuje lekarz osobom cierpiącym na tę przypadłość, mają jedynie na celu złagodzenie zaburzeń takich, jak nadmierna impulsywność czy agresja. Istnieją placówki, w których dzieci cierpiące na zespół Aspergera zostają poddawane terapii. Terapeuci pracują z takimi osobami indywidualnie lub w grupach. Wykwalifikowane osoby do współpracy z dziećmi dokonują diagnozy i oceniają zakres i poziom zaawansowania potrzebnej terapii. Czas jej trwania dopasowywany jest do indywidualnych potrzeb dziecka. Istnieje także możliwość konsultacji rodziców dzieci z psychologiem, neurologiem lub genetykiem.
