W dalszej kolejności nierozpoznawanie członków rodziny i nie możność trafienia do domu po spacerze – to już nie drobne rozkojarzenie spowodowane np. zmęczeniem, ale zwiastuny poważnego zaburzenia, które skutkuje poważnym ograniczeniem w codziennym funkcjonowaniu osób starszych.
Choroba Alzheimera
Pod tą nazwą kryje się podstępna choroba, charakteryzująca się postępującą degradacją ośrodkowego układu nerwowego. Obejmuje ona cały szereg objawów, wskazujących na cechy otępienia:
zaburzenia pamięci (na początku niezauważalne, z czasem przybierające na sile)zaburzenia nastroju – obniżony lub z częstymi wahaniami, niestabilność emocjonalnazaburzenia osobowości i zachowaniazaburzenia funkcji poznawczych:obniżenie zdolności intelektualnych,obniżenie zdolności do uczenia się nowych rzeczy,problemy w rozumieniu mowy (afazje czuciowe),apraksje – zaburzenia czynności ruchowych,utrata zdolności do rozpoznawania przedmiotów i ich nazw (agnozja),problemy w planowaniu i podtrzymywaniu rozpoczętej czynności,zaburzenie krytycyzmu dotyczącej własnej osoby,i wiele innych, które mogą pojawić się pojedynczo lub obejmując w różnym stopniu, różne funkcje. Kto choruje na chorobę Alzheimera?
Choroba dotyka najczęściej osoby starsze, po 65 roku życia, przyczyny jej występowania nie są znane, jak dotąd nie znaleziono również skutecznego leku. Jest natomiast dużo obiecujących badań, pokazujących, że regularne stosowanie pewnych czynności, prostych ćwiczeń umysłowych może wpłynąć na spowolnienie tempa rozwoju choroby, zmniejszając nasilenie objawów lub spowodować, że może ona u nas w ogóle nie wystąpić.
Do takich czynności należy rozwiązywanie krzyżówek, gry karciane, szachy, czytanie książek, zapamiętywanie krótkich fragmentów tekstu, np. listy zakupowej, czy wierszy a także, jeśli ktoś się czuje na siłach - gry komputerowe.
Zauważono też, że bardzo pozytywne rezultaty przynosi podejmowanie w starszym wieku bardziej wymagających czynności umysłowych, jak np. nauka obcego języka. Istotną kwestią jest również regularne podtrzymywanie relacji społecznych – osoby samotne są 2-razy bardziej narażone na wystąpienie objawów demencji, niż osoby, które nie są samotne.
Choć choroba Alzheimera jest chorobą postępującą, której nie da się wyleczyć, to można podjąć mnóstwo działań, aby przebieg choroby spowolnić i zapewnić odpowiednią opiekę osobie, gdy będzie ona już konieczna.
Choroba Alzheimera to nie tylko osoba chora, która się z nią zmaga, to również rodzina i bliscy. Radykalnej zmianie ulega życie całej rodziny. Otępienie może różnie się objawiać u różnych osób – u jednych szybko przybierze zaawansowaną formę, u innych będzie wolno postępować bez znacznego utrudniania codziennego funkcjonowania. Nie jest łatwo przygotować się do niektórych zachowań chorego – nierozpoznawanie najbliższych, upór i niechęć do brania leków czy nawet zaprzeczanie chorobie. Jest to bardzo trudne dla rodziny.
Ze względu na utrudnione codzienne funkcjonowanie, często chorzy przenoszą się do rodziny, do swoich dzieci. Nie zawsze jest to możliwe, dlatego warto pomyśleć o tym, aby zapewnić bliskiej osobie odpowiednią opiekę i nie zostawiać jej samej – ani fizycznie, ani psychicznie.
Opieka nad osobą chorą na Alzheimera wymaga dużo zrozumienia i cierpliwości, bywa bardzo wymagająca i obciążająca psychicznie. Warto więc zadbać również o siebie – zapewnić sobie pomoc w opiece nad chorą osobą a także zadbać o wsparcie psychiczne.
