95% złota, jakie zostało wydobyte, ciągle znajduje się w obiegu. Jeżeli natomiast chodzi o srebro, to 95% (jeżeli nie więcej), które zostało do tej pory wydobyte, przepadło. Zostało ono użyte w przemyśle i nie może być odzyskane. Banki na całym świecie mają zapasy złota liczone w tonach, a nie mają praktycznie wcale srebra. Srebro jest o wiele tańsze niż złoto i inwestycja w srebro może być dokonana nawet bez uzgadniania tego ze współmałżonkiem. Oznacza to, że jak inwestowanie w srebro zostanie lepiej rozreklamowane, to o wiele więcej ludzi będzie mogło pozwolić sobie na zainwestowanie w nie, napędzając tym samym wzrost jego ceny. Złoto w porównaniu do srebra ma niewiele zastosowań.
W porównaniu do innych metali przemysłowych srebro jest używane w wielu urządzeniach w tak małej ilości w odniesieniu do wielkości produktu końcowego, że jest praktycznie niemożliwe jego odzyskanie. Srebro zaraz po ropie jest najczęściej wykorzystywanym surowcem z ok. 10000 różnych zastosowań. W miarę wzrostu postępu technologicznego srebro znajdzie zapewne wiele nowych zastosowań.
Wszystkie metale mają coś w rodzaju mechanizmu kontrolującego ich cenę. Mechanizm ten polega na tym, że jeżeli cena dosyć mocno wzrośnie, to automatycznie spada popyt na ten metal, ponieważ ludzie szukają wtedy substytutów tego metalu. Ten mechanizm nie funkcjonuje jednak na rynku srebra, ponieważ jest ono wykorzystywane w ogromnej liczbie dziedzin, ale stosunkowo małych ilościach, co uniemożliwia jego odzyskanie. Drugą sprawą jest także to, że nie ma drugiego takiego metalu i podobnych właściwościach w tak niskiej cenie jak srebro. Przemysł nie ma innego wyjścia, jak zaakceptować wzrost jego ceny. Najbliższym cenowo metalem o podobnych właściwościach do srebra jest pallad, którego uncja w tej chwili kosztuje prawie 800 $. Zobacz więc, jaki tu jest potencjał dla wzrostu cen srebra.
Rządy państw w roku 1950 miały 10 bilionów uncji srebra w zapasie, którego się od tamtego czasu sukcesywnie pozbywały. Dziś nie mają już zapasów srebra wcale.
