Aby jednak osiągnąć taki stan, trzeba wyrobić sobie przede wszystkim odpowiednie podejście. Oczywiście doświadczenie bardzo przyspiesza pisanie, ale już zdobywanie tego doświadczenia może być przyjemnością, gdy stosujesz się do odpowiednich zasad. Zobacz jak wyglądają te zasady dla kodów systemów pisanych w AFL w programie Amibroker.
Po pierwsze: Zapomnij o pamięci.
Podstawowy błąd wywołujący znudzenie i zniechęcenie, to nauka języka programowania na pamięć. Nie ucz się na pamięć funkcji i procedur! Wystarczy, że wiesz gdzie szukać wiedzy w momencie kiedy jej potrzebujesz. Zapamiętanie przychodzi z praktyką i bardzo często wystarczy jednokrotne użycie funkcji w pisanym kodzie, aby ją zapamiętać. Gdy będziesz siedzieć nad opisami funkcji jak nad materiałem do "wkucia" - będzie nieprzyjemnie. Zapoznaj się tylko z tym co jest dostępne w sposób ogólny. Oczywiście. Początkowo pisanie kodu będzie szło przez to wolniej, ale będzie ono dla Ciebie dużo przyjemniejsze.
Po drugie: Uruchom wyobraźnię.
Musisz wiedzieć co chcesz uzyskać. Opisowo. Nie chodzi tu o to, żeby w Twojej głowie był już gotowy kod. Chodzi o to, żeby w Twojej głowie powstawało wyobrażenie tego co trzeba zrobić. "Narysuję linię po minimach", "Góra tej formacji będzie poziomem kupna, a dół będzie negował sygnał. Więc od tego miejsca muszę znać poziom maksimum formacji i jej minimum, a następnie muszę sprawdzić które z nich pierwsze zostało przecięte przez cenę zamknięcia".
Po trzecie: Ułatwiaj sobie poszukiwania.
Kiedy zaczynasz pisać nazwę procedury lub funkcji, wciśnij Ctrl-space. Otworzy się okienko podpowiedzi, gdzie zobaczysz wszystkie słowa kluczowe pasujące do tego co już wpisane. Przykładowo kiedy jeszcze nic nie jest wpisane, zobaczysz wszystkie dostępne słowa kluczowe. Wystarczy jednak, że zaczniesz pisać, np. "plo" i w okienku będzie wszystko co zaczyna się na plo.
Plot
PlotForeign
PlotGrid
PlotOHLC
i tak dalej
Przeszukaj listę klawiszami strzałek góra/dół i naciśnij enter, gdy już coś wybierzesz. W miarę pisania kolejnych liter lista będzie się zawężać. Zawsze możesz też kasować wprowadzone litery i wtedy lista będzie się rozszerzać.
Po czwarte: Używaj pomocy do wpisywanych parametrów.
Gdy wpiszesz już nazwę funkcji lub procedury otwórz od razu po niej nawias, np. "Plot(". Nie może być przed nim spacji. Musi do nazwy przylegać. Pokaże się wtedy podpowiedź z parametrami. Najczęściej ich nazwy sugerują już o co z danym parametrem chodzi. Możesz wpisywać kolejne wartości aż do nawiasu końcowego ")". Jeżeli jednak klikniesz myszką lub np. naciśniesz niechcący ESC podpowiedź zniknie. Na dzień dzisiejszy jest tylko jeden sposób aby ją ponownie przywołać. Wróć do nawiasu otwierającego "(", skasuj go i wpisz jeszcze raz. A potem strzałką w prawo (nie kliknięciem myszy) wróć do pisania parametrów.
Po piąte: Szukaj łatwo dostępnej wiedzy.
Jeżeli nie rozumiesz któregoś parametru, lub nie masz pewności jak działa dana funkcja, najedź na nią kursorem i wciśnij F1. Otworzy się tak zwana pomoc kontekstowa. W okienku zobaczysz opis danej funkcji, co robi, czy wymaga parametrów, jakie to są parametry, oraz czy zwraca jakieś wartości. Opis ten jest znacznie bogatszy od samych podpowiedzi z wcześniejszych sposobów.
Po szóste: Poszukuj szerzej i wzoruj się.
Oprócz pomocy kontekstowej warto też zaglądać na stronę
http://www.amibroker.com/guide/afl/afl_index.php?m=2
Znajdziesz tam listę wszystkich funkcji i procedur podzieloną na kategorie. Po pierwsze ułatwia to szukanie. Kiedy potrzebujesz funkcji matematycznej zaglądasz do „Math functions”. Kiedy potrzebujesz obliczać średnią kroczącą, zaglądasz do „Moving averages” itd. Oprócz podziału znajdziesz tam zawsze najbardziej aktualny opis danej funkcji. Dodatkowo, pod opisem znajduje się lista programów w których ta funkcja została użyta. Te programy znajdują się na forum amibrokera i służą wymianie doświadczeń pomiędzy użytkownikami. Jest to nieocenione źródło do podglądania gotowych rozwiązań.
Programuj swój system z pasją i radością :)
