Przypuszcza się iż początkowo na terenie Trzcińska-Zdrój stara słowiańska osada, która założona została przez jedno z plemion pomorskich które zwane było Licicavikami. Plemie to zajmowało obszar między Myślą, Rurzycą, Wartą oraz Odry. Ludzie z plemienia Licicavików w X wieku przybywa i osiedliła się w pobliżu jeziora rzeki Rurzycy, Ich osada była osadą rolniczo-rybacką i była chroniona wałem drewniano-ziemnym.
Trzcińska osada bardzo szybko bogaciła się. Podlegała ona podobnie jak sąsiednie grody i osady ośrodkowi władzy w Cedyni. Wielki rozwój tej osady zapoczątkował się po wprowadzeniu na tych ziemiach wiary chrześcijańskiej. Pod koniec XII w. na te tereny przybyli mnisi z różnych zakonów. W roku 1248 biskup Wilhelm nadał przywilej zbioru dziesięciny od ludzi z osady. W przywileju osadzie została nadana nazwa Sconenvlete. Nie długo po tym wydarzeniu tereny te zostały opanowane przez margrabiów branderburskich i powstała tak zwana Nowa Marchia co spowodowało oddzielenie się księstwa zachodniopomorskiego od Polski.
W drugiej połowie XII wieku rozpoczeła się przebudowa "Trzcińskiej" osady. Układ architektoniczny pozostał w Trzcińsku-Zdrój do dziś. W centrum wybudowany został dom kupiecki (gdzie aktualnie mieści sie ratusz miejski) oraz kościół. Ratusz w Trzcińsku-Zdrój uważany jest obecnie za jeden z najsterszych oraz najlepiej zachowanych zabytków na terenie Polski. 13-go lutego 1281 roku Jan II oraz Otton IV margrabowie barndenburscy wydali dokument na którego mocy miasto otrzymało prawo wyborów wójtów, herb, budowy domów, posiadania ziemi oraz prowadzenia targów. Zmieniono także nazwę osady na Schowenfliet, nazwa ta została później zmieniona na Schonfliess i nazwa ta przetrwała do roku 1945.
