Podstawowe funkcje finansów publicznych to:
- funkcja alokacyjna,
- funkcja redystrybucyjna,
- funkcja stabilizacyjna
FUNKCJA ALOKACYJNA polega na tym, że finanse publiczne są narzędziem rozmieszczania dóbr zgodnie z zapotrzebowaniem różnych podmiotów. Skutkiem alokacji części zasobów, którymi dysponuje gospodarka jest dostarczanie towarów i usług ogółu społeczeństwa. W sferze prywatnej odbywa się to głównie przy pomocy mechanizmu rynkowego poprzez transakcję kupna-sprzedaży (zaspokajanie indywidualnych potrzeb człowieka). W sferze publicznej obywatele korzystają z dóbr nieodpłatnie - najczęściej są to usługi. Dobra te są alokowane z wykorzystaniem mechanizmu administracyjnego (obrona narodowa, bezpieczeństwo publiczne, służba dyplomatyczna, administracja państwowa).
FUNKCJA REDYSTRYBUCYJNA inaczej nazywana ROZDZIELCZA polega na dokonywaniu za pomocą finansów podziału produktu dochodu narodowego poprzez kształtowanie odpowiednich przychodów i wydatków wszystkich uczestników ogniw (podział funduszu nabywczego).
Fundusz nabywczy zależy od:
zależy od:
- przychodu materialnego
- przychodu redystrybucyjnego
- przychodu kredytowego
- wydatków redystrybucyjnych
- wydatków kredytowych
- oszczędności
Metody gromadzenia funduszu nabywczego to:
- samofinansowanie; przedsiębiorstwa,
- budżetowe; państwo
- kredytowe
Funkcja redystrybucyjna jest więc związana z alokacją dóbr publicznych, które dostarczane są społeczeństwu nieodpłatnie. Państwo spełniając te obowiązki ponosi wydatki, sięga więc do dochodów społeczeństwa poprzez opodatkowanie.
FUNKCJA STABILIZACYJNA wykorzystuje politykę budżetową jako instrumentu utrzymywania wysokiego stanu zatrudnienia, racjonalnego poziomu stabilności cen oraz właściwej stopy wzrostu gospodarczego z uwzględnieniem efektów bilansu płatniczego.
Władze publiczne oddziaływają na gospodarkę poprzez kształtowanie podatków (dochodów budżetowych) wydatków budżetowych oraz salda budżetu państwa. Niskie podatki sprzyjają aktywności gospodarczej, wzrostowi zatrudnienia, wzrostowi zysków przedsiębiorstw oraz dochodów ludności a co za tym idzie wzrostowi popytu. Natomiast wzrost podatków hamuje aktywność gospodarczą, spada zatrudnienie, spadają dochody ludności w konsekwencji spada popyt.
Polityka monetarna pozwala oddziaływać poprzez kontrolę podaży pieniądza na poziomie cen i stopy procentowej.
FUNKCJA KONTROLNA - polega na wykorzystaniu związków zachodzących między ruchem wartości materialnych i usług a ruchem zasobów pieniężnych w celu uzyskania informacji o przebiegu procesów rzeczowych w gospodarce
- funkcja alokacyjna,
- funkcja redystrybucyjna,
- funkcja stabilizacyjna
FUNKCJA ALOKACYJNA polega na tym, że finanse publiczne są narzędziem rozmieszczania dóbr zgodnie z zapotrzebowaniem różnych podmiotów. Skutkiem alokacji części zasobów, którymi dysponuje gospodarka jest dostarczanie towarów i usług ogółu społeczeństwa. W sferze prywatnej odbywa się to głównie przy pomocy mechanizmu rynkowego poprzez transakcję kupna-sprzedaży (zaspokajanie indywidualnych potrzeb człowieka). W sferze publicznej obywatele korzystają z dóbr nieodpłatnie - najczęściej są to usługi. Dobra te są alokowane z wykorzystaniem mechanizmu administracyjnego (obrona narodowa, bezpieczeństwo publiczne, służba dyplomatyczna, administracja państwowa).
FUNKCJA REDYSTRYBUCYJNA inaczej nazywana ROZDZIELCZA polega na dokonywaniu za pomocą finansów podziału produktu dochodu narodowego poprzez kształtowanie odpowiednich przychodów i wydatków wszystkich uczestników ogniw (podział funduszu nabywczego).
Fundusz nabywczy zależy od:
zależy od:
- przychodu materialnego
- przychodu redystrybucyjnego
- przychodu kredytowego
- wydatków redystrybucyjnych
- wydatków kredytowych
- oszczędności
Metody gromadzenia funduszu nabywczego to:
- samofinansowanie; przedsiębiorstwa,
- budżetowe; państwo
- kredytowe
Funkcja redystrybucyjna jest więc związana z alokacją dóbr publicznych, które dostarczane są społeczeństwu nieodpłatnie. Państwo spełniając te obowiązki ponosi wydatki, sięga więc do dochodów społeczeństwa poprzez opodatkowanie.
FUNKCJA STABILIZACYJNA wykorzystuje politykę budżetową jako instrumentu utrzymywania wysokiego stanu zatrudnienia, racjonalnego poziomu stabilności cen oraz właściwej stopy wzrostu gospodarczego z uwzględnieniem efektów bilansu płatniczego.
Władze publiczne oddziaływają na gospodarkę poprzez kształtowanie podatków (dochodów budżetowych) wydatków budżetowych oraz salda budżetu państwa. Niskie podatki sprzyjają aktywności gospodarczej, wzrostowi zatrudnienia, wzrostowi zysków przedsiębiorstw oraz dochodów ludności a co za tym idzie wzrostowi popytu. Natomiast wzrost podatków hamuje aktywność gospodarczą, spada zatrudnienie, spadają dochody ludności w konsekwencji spada popyt.
Polityka monetarna pozwala oddziaływać poprzez kontrolę podaży pieniądza na poziomie cen i stopy procentowej.
FUNKCJA KONTROLNA - polega na wykorzystaniu związków zachodzących między ruchem wartości materialnych i usług a ruchem zasobów pieniężnych w celu uzyskania informacji o przebiegu procesów rzeczowych w gospodarce
Licencja: Creative Commons
