Forex nie ma swojej precyzyjnie określonej lokalizacji tak jak np. giełdy, a transakcje między uczestnikami zawierane są głównie przez telefon albo poprzez połączonych siecią terminali. Ergo rynek ten najczęściej nazywa się OTC (over the counter). Handel walutami rynku FOREX trwa 24 godziny na dobę i w ponad 70 % skupia się w pięciu centrach finansowych świata: Tokio, Frankfurcie, Zyruchu, Nowym Jorku i Londynie.
Dolar Amerykański, Euro, Jen, Funt brytyjski, Frank szwajcarski, Dolar Kanadyjski i Australijski są najpopularniejsze, a ich łączny obrót to około 85% ogółu. Generalny podział uczestników FOREXY to: Banki komercyjne, Brokerzy międzybankowi i Banki Centralne. Trzy czwarte transakcji dokonuje się bezpośrednio między bankami komercyjnymi, i są to najwięksi uczestnicy tego rynku. Brokerzy międzybankowi to zazwyczaj instytucje finansowe, które umożliwiają dostęp do tego rynku mniejszym bankom, firmom czy inwestorom indywidualnym. Ostatnim, aczkolwiek bardzo istotnym uczestnikiem forexu są Banki Centralne. Głównym celem działalności Banków Centralnych na forexie, są doraźne interwencje mające na celu wzmocnienie lub osłabienie waluty krajowej. Generalnie wyróżniamy 3 główne motywy zawierania transakcji na forexie. Po pierwsze, są to dokonywane przez przedsiębiorstwa transakcje wymiany walut pochodzących z transakcji handlowych, inwestycji itp. Po drugie, zabezpieczanie się przed ryzykiem niekorzystnych zmian kursów walut czyli hedging. Ostatnim motywem jest chęć wykorzystania wahań kursowych oraz wielkiej płynności, w celu szybkiego osiągnięcia ponadprzeciętnych zysków. Dynamiczny rozwój rynku walutowego spowodować, że znacznie wzrosła liczba dostępnych instrumentów opartych na kursach walut (instrumentów pochodnych). O ile do niedawna na rynku walutowy dominowały wyłącznie rzeczywiste transakcje wymiany (spot), to w tej chwili coraz większą część przypada na transakcje terminowe typu forwards, options i swaps.