Pierwszą szkołą jaka wymieniona jest w dziele Sima Tan jest szkoła potocznie znana jako "yinyangjia". Była to jedna ze szkół kosmologicznych. Zwróć proszę uwagę na nazwę tej szkoły. Nic Ci ona nie mówi?
No właśnie nazwa tej szkoły wzięła się od zasad YIN i YANG, które to w Chinach uważane są za dwie główne zasady chińskiej kosmologii. Yin odpowiada pierwiastkowi żeńskiemu, zaś Yang – męskiemu. Połączenie i współdziałanie tych dwóch pierwiastków, według Chińczyków jest źródłem wszystkich zjawisk we Wszechświecie.
Kolejna szkoła to "rujia" . Szkołę tę w zachodniej literaturze spotkamy jako szkoła konfucjańska. Dla Chińczyków to "rujia", gdzie tłumacząc "ru" otrzymamy dosłowne znaczenie jako literat, uczony lub myśliciel. Zachodnia nazwa może wprowadzać nieco w błąd, ponieważ ludzie na zachodzie nie rozumieją określenia "konfucjanista" i nie biorą pod uwagę, iż zwolennicy tej szkoły byli zarówno filozofami, uczonymi jak i myślicielami.
Nauczali starożytnej klasyki i byli spadkobiercami starożytnego dziedzictwa kulturowego. Konfucjusz jest główną postacią tej szkoły i wcale nie popełnilibyśmy błędu sądząc, iż to on zainicjował istnienie tej szkoły. Jednak nie odbierajmy tego zbyt jednostronnie, bowiem słowo "ru" oznacza nie tylko "konfucjanizm", ale posiada o wiele szersze znaczenie.
Teraz zwróćmy uwagę na szkołę "mojia", mogłeś/łaś spotkać się z nią pod nazwą "szkoła moistów". Szkole tej przewodził Mozi i była to
szkoła doskonale zorganizowana, oraz zdyscyplinowana. Zwolennicy tej szkoły nazywali siebie "moistami" i nie jest to wcale nazwa zmyślona jak uważają niektórzy zainteresowani. Owszem nazwy niektórych szkół zostały wymyślone przez Sima Tan w jego dziele, jednak obowiązują do dzisiaj.
W szkole nazw "mingjia" natomiast jej zwolennicy interesowali się różnorodnością i wzajemnym powiązaniem „nazw” i „rzeczywistości”.
Kolejna szkoła to "fajia", inaczej znana jako "szkoła legistów". Szkołę tę zainicjowali dawniejsi politycy, którzy utrzymywali, iż dobra i skuteczna władza musi się opierać na kodeksie prawnym, a nie na instytucjonaliźmie moralnym, którego wyższość podkreślali właśnie konfucjaniści.
Zwolennicy kolejnej szkoły "daodejia" – szkoły drogi i sposobu skupiali swoją metafizyczną filozofię społeczną wokół pojęcia "niebytu", który jest wg nich „Dao”, czyli drogą do skupienia się naturalnej „De”, czyli cnoty człowieka.
Chociaż Sima Tan nazwał tę szkołę "daode" to w późniejszym okresie przywarła do niej nazwa „daojia” i określona została w zachodniej literaturze jako „szkoła taoistyczna”. Nie wolno jej mylić z „daojiao” – szkołą religii taoistycznej.
Innym człowiekiem, który spróbował sklasyfikować chińskie szkoły filozoficzne był Liu Xin – ok. 46p.n.e.-26n.e. Był to jeden z najwybitniejszych uczonych w tych czasach. Wspólnie ze swym ojcem Liu Xiangiem uporządkował ówczesny bogaty zbiór ksiąg w bibliotece cesarskiej. Powstałe na tej bazie „siedem streszczeń” stały się podstawą na której inny uczony Ba Gu oparł swój rozdział zatytułowany „Yiwenzhi – traktat o literaturze”, który był częścią historii wczesnej dynastii Han.
No właśnie nazwa tej szkoły wzięła się od zasad YIN i YANG, które to w Chinach uważane są za dwie główne zasady chińskiej kosmologii. Yin odpowiada pierwiastkowi żeńskiemu, zaś Yang – męskiemu. Połączenie i współdziałanie tych dwóch pierwiastków, według Chińczyków jest źródłem wszystkich zjawisk we Wszechświecie.
Kolejna szkoła to "rujia" . Szkołę tę w zachodniej literaturze spotkamy jako szkoła konfucjańska. Dla Chińczyków to "rujia", gdzie tłumacząc "ru" otrzymamy dosłowne znaczenie jako literat, uczony lub myśliciel. Zachodnia nazwa może wprowadzać nieco w błąd, ponieważ ludzie na zachodzie nie rozumieją określenia "konfucjanista" i nie biorą pod uwagę, iż zwolennicy tej szkoły byli zarówno filozofami, uczonymi jak i myślicielami.
Nauczali starożytnej klasyki i byli spadkobiercami starożytnego dziedzictwa kulturowego. Konfucjusz jest główną postacią tej szkoły i wcale nie popełnilibyśmy błędu sądząc, iż to on zainicjował istnienie tej szkoły. Jednak nie odbierajmy tego zbyt jednostronnie, bowiem słowo "ru" oznacza nie tylko "konfucjanizm", ale posiada o wiele szersze znaczenie.
Teraz zwróćmy uwagę na szkołę "mojia", mogłeś/łaś spotkać się z nią pod nazwą "szkoła moistów". Szkole tej przewodził Mozi i była to
szkoła doskonale zorganizowana, oraz zdyscyplinowana. Zwolennicy tej szkoły nazywali siebie "moistami" i nie jest to wcale nazwa zmyślona jak uważają niektórzy zainteresowani. Owszem nazwy niektórych szkół zostały wymyślone przez Sima Tan w jego dziele, jednak obowiązują do dzisiaj.
W szkole nazw "mingjia" natomiast jej zwolennicy interesowali się różnorodnością i wzajemnym powiązaniem „nazw” i „rzeczywistości”.
Kolejna szkoła to "fajia", inaczej znana jako "szkoła legistów". Szkołę tę zainicjowali dawniejsi politycy, którzy utrzymywali, iż dobra i skuteczna władza musi się opierać na kodeksie prawnym, a nie na instytucjonaliźmie moralnym, którego wyższość podkreślali właśnie konfucjaniści.
Zwolennicy kolejnej szkoły "daodejia" – szkoły drogi i sposobu skupiali swoją metafizyczną filozofię społeczną wokół pojęcia "niebytu", który jest wg nich „Dao”, czyli drogą do skupienia się naturalnej „De”, czyli cnoty człowieka.
Chociaż Sima Tan nazwał tę szkołę "daode" to w późniejszym okresie przywarła do niej nazwa „daojia” i określona została w zachodniej literaturze jako „szkoła taoistyczna”. Nie wolno jej mylić z „daojiao” – szkołą religii taoistycznej.
Innym człowiekiem, który spróbował sklasyfikować chińskie szkoły filozoficzne był Liu Xin – ok. 46p.n.e.-26n.e. Był to jeden z najwybitniejszych uczonych w tych czasach. Wspólnie ze swym ojcem Liu Xiangiem uporządkował ówczesny bogaty zbiór ksiąg w bibliotece cesarskiej. Powstałe na tej bazie „siedem streszczeń” stały się podstawą na której inny uczony Ba Gu oparł swój rozdział zatytułowany „Yiwenzhi – traktat o literaturze”, który był częścią historii wczesnej dynastii Han.
Licencja: Creative Commons
