Wprowadzenie zasad outsourcingu w przedsiębiorstwie pozwala na realizację celu głównego, o charakterze strategicznym, jakim jest skoncentrowanie się na działalności kluczowej, decydującej o jego perspektywach rozwojowych. Umożliwia to zarazem zwiększenie swobody strategicznej prowadzonej działalności przejawiającej się w możliwości doborów partnerów biznesowych oraz warunków, jak również efektywności i elastyczności prowadzonej działalności. Z przedmiotowego punktu widzenia wyróżnić można outsourcing:
• zadaniowy – wyodrębnianie zadań związanych z wydzielaną funkcją ze struktury zadań przedsiębiorstwa macierzystego,
• personalny – wyodrębnianie pracowników realizujących funkcję ze struktury przedsiębiorstwa macierzystego lub przeniesienie ich do innych systemów działania struktury przedsiębiorstwa,
• majątkowy – wyodrębnianie na inne potrzeby albo zlikwidowanie składników majątkowych związanych z wydzielaną funkcją,
• organizacyjny – wyłączenie systemu działania realizującego wydzielaną funkcję z przedsiębiorstw macierzystego,
• zarządczy – zmiana właściciela podmiotu odpowiedzialnego za realizację funkcji, reprezentacji prawnej, formy podporządkowania instancji kierującej działalnością gospodarczą, odpowiedzialności i uprawnień decyzyjnych związanych z realizacją funkcji.
Wszystkie wymienione aspekty outsourcingu muszą być wzięte pod uwagę przy planowaniu przedsięwzięć outsourcingowych, a ich znaczenie oraz rozmiar zależeć powinien od rodzaju wydzielanej działalności, formy wydzielenia, siły powiązań wydzielonej działalności z innymi obszarami działania przedsiębiorstwa macierzystego itp.
