Już 15 grudnia na półkach największych księgarni stacjonarnych i internetowych w Polsce pojawi się pierwsza część tetralogii fantasy pt. “Kroniki Pierwszego Proroctwa”, opublikowana nakładem wydawnictwa BookEdit. Autor, Patryk Jaroń, przełamuje w niej schematy gatunkowej fantastyki, ukazując chłodny realizm emocji w wyimaginowanym świecie.
Na wielu popularnych internetowych materiałach wideo możecie zobaczyć i usłyszeć o tym, że trwa w kosmosie bitwa dobra ze złem. A my na Ziemi żyjemy spokojnie bez obaw, kosmiczny śmieć nie spada i nie niszczy otaczających nasza planetę satelitów.
Wielu wydawców mówi, że w Polsce źle sprzedaje się fantastyka, a na spotkania z autorami przychodzi czasem nawet kilka osób… Dlaczego wyłącznie w Polsce istnieje takie przekonanie, że fantastyka źle się sprzedaje?
Dlaczego lubimy fantastykę? Co sprawia, że po ten gatunek literacki sięgamy tak chętnie.
Siewcy byli potomkami czarodziejów. Posiedli szczątkową moc, pozwalającą im kontrolować rozszalałą po wielkiej wojnie magów pogodę. Są szanowanymi osobami w świecie, przed którymi kłaniają się nawet królowie... ale ich czas się kończy...Jest to początek dłuższej historii. Zachęcam do komentowania.
Wielu z nas zastanawia się nad czasem, jego upływem, przemijaniem. Wielu rozważa go w kategoriach naukowych. Ja również nie jestem wolny od takich rozważań i poniższe opowiadanie jest tego wyrazem. Zapraszam do przeczytania, o ile nie zniechęci Was jego długość.
Czym są gadżety, dlaczego je lubimy, co dla nas znaczą? Coraz więcej osób zadaje sobie te pytania, a jeszcze więcej z nas na codzień używa przedmiotów które spokojnie można nazwać gadżetami. Co więcej, stają się one nieodzownym atrybutem współczesnego człowieka.
Jest taki pisarz, który zasłynął wśród sobie współczesnych pewnym zbiorem opowiadań. Promienie sławy oświetliły go na moment, a potem zgasły bezpowrotnie.
Czymże jest teatr? Czymże jest w naszych czasach film? Czymże jest książka? Czym, jeśli nie tworzeniem alternatywnego, pełnego przygód, fantazji i przemyśleń świata, który ma zwracać uwagę na określone aspekty życia, ludzkich zachowań czy pewnych wydarzeń. Fantastyka ma to samo zadanie.
Kilka beczek. Pękatych i starych.
Kilka skrzyń, szarych, nieco spróchniałych. Mały stosik w jednym miejscu. I jeszcze kilka takich samych obok.
Człowiek, choć wystraszony, bowiem boi się ciemności, podchodzi do jednej z beczek. Otwiera wieko, a przecież coś w głębi duszy podpowiadało mu, żeby tego nie robił!!
