Ich siedliska znajdują się na wys. 1500-2200 m n.p.m. Panują tam łagodne zimy a klimat jest wilgotny.
Polską nazwę Mamutowiec zawdzięcza wygiętym ku niebu konarom, okrytym białą korą, które wyglądem przypominają kły mamuta. Dawniej zaliczano je do sekwoi. Obecnie też czasem używa się starej nazwy, która brzmi „sekwoje olbrzymie”. Najcenniejsze okazy tego gatunku obejrzeć można w Sequoia National Park (Narodowym Parku Sekwoi), który został założony, gdy obowiązywała jeszcze dawna nazwa gatunku.
Ani okresowe pożary, ani żadne choroby nie stanowią zagrożenia dla tych olbrzymich drzew. Nawet najstarsze cieszą się doskonałym zdrowiem. Ich żywe tkanki chronione są warstwą blisko półtorametrowej grubości kory. Ogień jest wręcz sprzymierzeńcem olbrzymów jeśli chodzi o rozmnażanie.
Mamutowce tworzą szyszki długości kilku centymetrów, których łuski pozostają zamknięte przez kilkanaście lat. Dopiero po przejściu „próby ognia” szyszki wysychają tak bardzo, że uwalniają nasiona. W rozsiewaniu się Mamutowcom pomagają również wiewiórki. Żywią się one miękkimi częściami szyszek, ale nie jedzą nasion. Pozostawiają je więc wokół swoich spiżarni.
Jedynym zagrożeniem dla tych potężnych drzew jest wiatr. Powodem jest płytki system korzeniowy, sięgający zaledwie 1,5 m w głąb ziemi. Niekiedy rozrasta się nawet na powierzchni 4000 m2. Z przybyciem białego człowieka na kontynent amerykański, sporo tych wspaniałych drzew zostało masowo wyciętych. Ich drewno okazało się cennym materiałem budowlanym, ponieważ jest bardzo trwałe.
Aby przewieźć pocięty Mamutowiec potrzebowano czasem 30 platform kolejowych! Dziś nikt już nie śmie ścinać monstrualnych drzew, uznanych za pomniki przyrody i objętych całkowitą ochroną. Niestety po wielu olbrzymach pozostały jedynie ogromne pnie. Podobno na jednym z nich urządzono pokaz tańca z udziałem 14 par i czteroosobowej orkiestry!
Wiekowe egzemplarze mają potężne pnie o średnicy 10 m, zwieńczone stosunkowo niedużymi, stożkowatymi koronami. Młode pędy pokryte są łuskowatymi igłami dł. 3-6 mm. Po roztarciu igły pachną anyżkiem. Mamutowiec (sequoia giganteum), inaczej sekwoja olbrzymia może osiągnąć wiek nawet 3 tys. lat.
Jest to bardzo imponujące w porównaniu z długością ludzkiego życia. Pamiętajmy, że każde, nawet najmniejsze drzewo zasługuje na nasz szacunek a już z pewnością tak bardzo wiekowe. Pamiętajmy o tym, ponieważ Sekwoje są naszym wspólnym dziedzictwem.
Polską nazwę Mamutowiec zawdzięcza wygiętym ku niebu konarom, okrytym białą korą, które wyglądem przypominają kły mamuta. Dawniej zaliczano je do sekwoi. Obecnie też czasem używa się starej nazwy, która brzmi „sekwoje olbrzymie”. Najcenniejsze okazy tego gatunku obejrzeć można w Sequoia National Park (Narodowym Parku Sekwoi), który został założony, gdy obowiązywała jeszcze dawna nazwa gatunku.
Ani okresowe pożary, ani żadne choroby nie stanowią zagrożenia dla tych olbrzymich drzew. Nawet najstarsze cieszą się doskonałym zdrowiem. Ich żywe tkanki chronione są warstwą blisko półtorametrowej grubości kory. Ogień jest wręcz sprzymierzeńcem olbrzymów jeśli chodzi o rozmnażanie.
Mamutowce tworzą szyszki długości kilku centymetrów, których łuski pozostają zamknięte przez kilkanaście lat. Dopiero po przejściu „próby ognia” szyszki wysychają tak bardzo, że uwalniają nasiona. W rozsiewaniu się Mamutowcom pomagają również wiewiórki. Żywią się one miękkimi częściami szyszek, ale nie jedzą nasion. Pozostawiają je więc wokół swoich spiżarni.
Jedynym zagrożeniem dla tych potężnych drzew jest wiatr. Powodem jest płytki system korzeniowy, sięgający zaledwie 1,5 m w głąb ziemi. Niekiedy rozrasta się nawet na powierzchni 4000 m2. Z przybyciem białego człowieka na kontynent amerykański, sporo tych wspaniałych drzew zostało masowo wyciętych. Ich drewno okazało się cennym materiałem budowlanym, ponieważ jest bardzo trwałe.
Aby przewieźć pocięty Mamutowiec potrzebowano czasem 30 platform kolejowych! Dziś nikt już nie śmie ścinać monstrualnych drzew, uznanych za pomniki przyrody i objętych całkowitą ochroną. Niestety po wielu olbrzymach pozostały jedynie ogromne pnie. Podobno na jednym z nich urządzono pokaz tańca z udziałem 14 par i czteroosobowej orkiestry!
Wiekowe egzemplarze mają potężne pnie o średnicy 10 m, zwieńczone stosunkowo niedużymi, stożkowatymi koronami. Młode pędy pokryte są łuskowatymi igłami dł. 3-6 mm. Po roztarciu igły pachną anyżkiem. Mamutowiec (sequoia giganteum), inaczej sekwoja olbrzymia może osiągnąć wiek nawet 3 tys. lat.
Jest to bardzo imponujące w porównaniu z długością ludzkiego życia. Pamiętajmy, że każde, nawet najmniejsze drzewo zasługuje na nasz szacunek a już z pewnością tak bardzo wiekowe. Pamiętajmy o tym, ponieważ Sekwoje są naszym wspólnym dziedzictwem.
Licencja: Creative Commons
