Warszawska dzielnica Praga – na prawym brzegu Wisły, traktowana trochę po macoszemu, bo ta „prawdziwa” Warszawa, to ta lewobrzeżna, z Zamkiem Królewskim, a potem ze stalinowskim Pałacem Kultury i Nauki. Ale to na Pradze do dziś zachowały się autentyczne przedwojenne budynki, które nie zostały zniszczone w czasie Powstania Warszawskiego (jako swoiste szczęście w nieszczęściu), i które do dziś opowiadają historie, których były świadkami. I to w jednej z nich dzieje się akcja kryminału Jana Wernika „Tajemnica domu Mintera”. W piwnicy jednej z kamienic, przeznaczonej do wyburzenia, przy ul. Okrzei 16 kilka lat przed wojną znaleziono ludzki szkielet pod warstwą miału węglowego.
Fakt ten stał się dla autora, zapalonego varsavianisty, historyka-amatora, punktem wyjściowym do wysnucia opowieści z wątkiem kryminalnym w tle. Warto zaznaczyć, że w tle, bo głównym bohaterem powieści jest Warszawa-Praga, a zwłaszcza jej ulica, najpierw Brukowa, potem kolejno Namiestnikowska, Okrzei i dziś Sierakowskiego. Wernik przywołuje także z odmętów zapomnienia istniejące kiedyś postaci, przywraca należne im miejsce w historii w swoistym hołdzie za rzeczywiste, choć nieznane szerszej publiczności zasługi.
To zadziwiające, jak autor potrafił na podstawie dziejów jednej ulicy pokazać, jak w pigułce, zawiłości i dramaty polskiej stolicy. Półtora wieku istnienia kamienicy, przez mury której przewinęło się wiele wybitnych postaci, jak np. Janusz Korczak, August Zaleski czy gen. Stanisław Sosabowski, stało się inspiracją i soczewką skupiającą historię wzlotów i upadków Warszawy i całego kraju, jego znanych i mniej znanych, cichych bohaterów.
Tytułowa kamienica, czyli dawny dom Mintera, na szczęście ocalona i odrestaurowana, dziś cieszy oko przechodnia i jest gotowa dalej opowiadać swą historię, także tę z tajemniczym zabójstwem w tle…
