Źródłosłów polskiego słowa korozja najlepiej oddaje to czym jest to zjawisko. Wynika to z tego, że łacińskie słowo corrosio oznacza ni mniej, ni więcej tylko zżeranie. Oczywiście chodzi tutaj o zżeranie metalu. Rozwijając ten temat to korozja jest zjawiskiem polegającym na sukcesywnej degradacji materiałów wykonanych z metalu, ale i także z innych materiałów, takich jak: beton, żelbeton czy tworzywa sztuczne. Korozja zachodzi na styku powierzchni metalowej konstrukcji ze środowiskiem, które daną powierzchnię otacza. Takim środowiskiem może być ciecz, roztwór albo powietrze. Wszystkie one mogą przyczynić się do powstania korozji. Stąd też korozję dzielimy w przypadku metali na chemiczną i elektrochemiczną. Aby móc ograniczyć jej działanie stosuje się specjalne rozwiązania. Wśród nich należy wymienić farby antykorozyjne poliuretanowe, epoksydowe i chlorokauczukowe, za pomocą których wykonuje się specjalne wymalowania ochronne. Dziś szczególnie chcielibyśmy przedstawić wam te ostatnie.
Rodowód
Zgodnie z nazwą farby chlorokauczukowe zawdzięczają swoje właściwości połączeniu chloru z kauczukiem. Ich powstawanie wiąże się z chlorowaniem kauczuku. Dawniej wspomniany kauczuk był najczęściej pochodzenia naturalnego (tzw. izopren), dzisiaj zaś, wraz z rozwojem technologii, jesteśmy już w stanie uzyskiwać kauczuk z ropy naftowej. Ma to miejsce podczas przeróbki wspomnianej kopaliny, w której efekcie powstają m.in. tzw. sztuczne izopreny.
Chlorokauczuki są bardzo rozpowszechnione. Stosowane są szeroko jako pokrycia służące ochronie przed degradacyjnym działaniem korozji. Dotyczy to konstrukcji stalowych, ale także i betonowych.
Cechy charakterystyczne
Zalety:
- dobra odporność na działanie wody;
- niska przepuszczalność pary wodnej;
- wysoka odporność na działanie środków chemicznych – kwasów, zasad i substancji nieorganicznych;
- relatywnie wytrzymałe na działanie czynników atmosferycznych.
Wady:
- duża skłonność do żółknięcia i kredowania – spowodowana obecnością chloru w składzie;
- niska odporność na działanie substancji pochodzenia organicznego, takich jak np.: oleje, tłuszcze (zwierzęce i roślinne);
- niska wytrzymałość na działanie rozpuszczalników;
- gdy podlegają działaniu wysokiej temperatury – palenie, spawanie - może dojść do powstania kwasu chlorowodorowego (kwas solny), który jest silnie żrący.
Na tle konkurencji
Farby te podobne są do odpowiedników rynkowych – poliwinyle, akryle i farby bitumiczne - pod względem schnięcia. U wszystkich wspomnianych zaobserwowano schnięcie poprzez odparowanie rozpuszczalnika.
Cechą, na którą warto zwrócić uwagę planując użycie chlorokauczukowych farb antykorozyjnych jest ich niska elastyczność. Dlatego aby uzyskać odpowiednią powłokę należy dodać do nich tzw. plastyfikator. Obecnie jest to właściwie już robione obowiązkowo.
Coś co jeszcze wyróżnia na pewno chlorokauczuki od pozostałych farb to termoplastyczność. Polega ona na tym, że farby chlorokauczukowe pod wpływem wysokich temperatur po prostu miękną.
Jako środek ochrony antykorozyjnej są polecane przez specjalistów, jednak praktyka wykazuje, że lepiej w tym zakresie sprawdzają się farby antykorozyjne poliuretanowe.
