Obecny charakter krasu podziemnego pochodzi z okresu lodowcowego. kras tatrzański zalicza się do "krasu zimnego", w którym dominuje rozpuszczanie i usuwanie węglanu wapnia, bez jego wyraźnego wytrącania. Stąd też i szata naciekowa jaskiń tatrzańskich węglanu jest uboga. W nieco cieplejszym klimacie po południowej stronie Tatr warunki są korzystniejsze, co odbija się wyraźnie w formie bogatej szaty naciekowej Jaskini Bielskiej. Kilka jaskiń występuje też w skałach granitowych takich jak: jaskinie w Gąsienicowej Turni i Niżnich Rysach.
Ze względu na sposób rozwinięcia systemu korytarzy dzielimy jaskinie na:
-poziome - o rozwiniętych przeważnie na jednym poziomie korytarzach. Powstały one w wyniku przepływu wody pod ciśnieniem, bądź były drogą przepływu podziemnych potoków. (Jaskinia Mylna, Mroźna)
-pionowe - systemy studni połączone krótkimi odcinkami poziomymi. Systemy w górnych odcinkach w partiach niższych łączące się z salami i korytarzami, a do nich zaliczamy jaskinie takie jak: Ptasia Studnia, Wielka Litworowa jaskinia.
W tatrach znanych jest ok. 400 jaskiń i są one skupione w 7 rejonach; w Dolinie Chochołowskiej, masywie Kominiarskiego Wierchu, Dolinie Kościeliskiej, masywie Czerwonych Wierchów, Dolinie Bystrej, masywie Szerokiej Jaworzyńskiej i w Tatrach Bielskich. Do zwiedzania udostępnionych jest tylko 7 jaskiń: Raptawicka, Obłazkowa, Mylna, Smocza Jama, Jaskinia Dziura, Bielska i Jaskinia Mroźna.
Roślinność jaskiń, choć ograniczona do pleśni i glonów, a w partiach przyotworowych dodatkowo mchów i porostów, jest dość bogata.
Fauna w porównaniu z florą jest znacznie bogatsza. Tworzą ja skorupiaki, owady, motyle, muchówki i nietoperze.
Obecnie najgłębszymi jaskiniami Tatr są: Jaskinia Wielka Śnieżna i Jaskinia Śnieżna Studnia.
