Zazwyczaj zadajemy inne pytanie. Gdy dotknie nas nieszczęście. Gdy los zabierze nam kogoś najważniejszego. Wtedy pytamy.
Dlaczego ja?
Pogrążeni w bólu przeklinamy los, wyrzekamy się Boga, pijemy etc. etc.
A kiedy u nas wszystko jest OK?
Oglądamy w telewizji oszalałą z rozpaczy matkę nad zwłokami dziecka zabitego w jakiejś bezsensownej wojnie. Poznajemy szczegóły ludzkich tragedii opisywane w mediach. Wtedy nie pytamy.
Dlaczego nie ja?
Z jakiegoś irracjonalnego powodu wierzymy, że gdy jesteśmy piękni i bogaci to jest to należny nam stan naturalny. Tak po prostu jest.
Otóż nie.
Na świecie nieustannie toczą się wojny, panuje głód, szerzą się epidemie itd. itd. Codziennie miliony ludzi wykrzykują to pytanie.
Dlaczego ja?!!!
Zacznij od tej chwili. Za każdym razem gdy usłyszysz o cudzym nieszczęściu, zapytaj.
Dlaczego nie ja?
Bardzo szybko zrozumiesz jak wielkim darem jest to Twoje życie. Takie jakie jest. Zapewne czasem narzekasz, że ciężko, że tylko praca i praca, że nie ten samochód i dom za mały, że...
W takiej chwili włącz wiadomości w radiu lub telewizji. Posłuchaj chwilę i zapytaj.
Dlaczego nie ja?
W codziennym zagonieniu nie mamy czasu, a może po prostu nie przyszło nam na myśl, ze tak naprawdę tylko przypadek zdecydował, że nie żyjemy w Afganistanie, Czeczenii czy Palestynie. Możemy wyznawać dowolną religię lub być ateistami, możemy należeć do dowolnej partii lub założyć własną.
Możemy, możemy...
A jednak narzekamy, zamiast korzystać z tych wszystkich możliwości. Jak mają się nasze problemy do tych prawdziwych. Nie namawiam do bezkrytycznego akceptowania zastanej rzeczywistości. Bo każdą można i trzeba poprawiać.
Miejmy jednak świadomość wagi problemów.
Tych naszych i tych, które tak naprawdę decydują o życiu lub śmierci, o głodzie lub przetrwaniu...
