Istnieją pewne kontrowersje związane z tematem odzieży roboczej – jej użytkowaniem i nabywaniem. Zwłaszcza kwestia ponoszenia z tego względu kosztów jest tematem intrygującym. Kto więc powinien płacić za odzież roboczą i jej pranie?
W większości przypadków osobą tą jest pracodawca. Jeśli nie reguluje tego prawo pracy, to on ustala, jaka odzież powinna obowiązywać. Ale wszystko zależy od rodzaju odzieży i tego, czy jej zapewnienie jest niezbędne do wykonywania zawodu.
Gdy ten ostatni warunek zostaje spełniony, a odzież ochronna konieczna jest do zachowania zdrowia lub czystości pracownika, wynika z zasad bhp (np. kombinezony, kaski na budowie, fartuchy medyczne w prywatnych przychodniach), pracodawca, może wliczyć jej zakup do poniesionych przez firmę kosztów i zostać zwolnionym z podatku. W tym też przypadku pracodawca zobowiązany jest dostarczyć pracownikowi odzież roboczą całkowicie nieodpłatnie.
Wydatki na rzecz pracownika, w skład których wchodzą z całą pewnością ubrania robocze, mogą zostać odliczone od podatku osoby zatrudniającej, gdyż mają ścisły związek z przychodem, jaki generuje firma. Jednakże warto pamiętać, że w momencie gdy konieczności przekazania pewnych świadczeń (tu: odzieży roboczej) nie reguluje prawo pracy, należy odpowiednie postanowienia zawrzeć w umowie, tak by nie mieć później żadnych nieprzyjemności natury prawnej.
Jeśli pracownik płaci sam za swój strój ochronny, a dojdzie do jego zniszczenia z racji wykonywanych funkcji, pracownikowi należy się ekwiwalent pieniężny. Podobnie jest, gdy chodzi o samodzielne pranie roboczych ubrań (nie mogą być to jednak ubrania skażone środkami chemicznymi lub biologicznymi). To także właściciel firmy odliczy sobie od podatku.
Gdy jednak odzież robocza ma charakter osobisty lub reprezentacyjny, to pracodawca może nie być chętny, żeby taki strój pracownikowi podarować. Tych bowiem wydatków nie będzie on mógł wliczyć do kosztów poniesionych ze względu na prowadzenie działalności gospodarczej. Takie uregulowanie obowiązuje od 2007 roku. Sposobem na obejście tego może być zawarcie w umowie klauzuli, mówiącej, że pracownikowi może przysługiwać rzeczowe wynagrodzenie, czyli np. koszula, garnitur, sukienka. Podobnie jest też z odzieżą o charakterystycznym kształcie, kolorze, z hasłami promującymi firmę, z jej logo.