b) Wstępny zwiad, czyli przegląd
Wstępny przegląd pozycji, którą zamierzasz czytać, można porównać do przeprowadzenia zwiadu na pozycjach wroga. Jaki jest główny cel zwiadu? Poznać pozycje wroga, ukształtowanie terenu na którym – może - przyjdzie z nim walczyć oraz zawczasu zlokalizować strategiczne punkty jego armii oraz danego terenu. Dzięki zdobytym przez zwiadowcę informacjom, dowództwo armii posiada ogólne informacje (można powiedzieć „punkty zaczepienia”), co znacznie ułatwia przemarsz armii przez wrogie terytorium omijając jednocześnie wroga, lub jego niespodziewane zaatakowanie, albo też wydanie bitwy w korzystnym dla niej położeniu.
Identycznie jest w przypadku pracy umysłowej, jaką jest czytanie. Każda nową pozycję, każdy nowy tekst, to taka biała plama, coś nieznanego, niezbadanego. Jeśli dostarczysz zawczasu swojemu mózgowi ogólnych informacji na jej temat, to pozwolisz mu odpowiednio przygotować się do czytania tego tekstu. Generalnie: im więcej wstępnych informacji, tym lepiej i łatwiej się będzie czytało. Dlaczego? Wróć do opisu roli zwiadowcy.
Jakie informacje możesz uzyskać stosując przegląd i jak go właściwie zrobić? Przede wszystkim spis treści i index, które mówią bardzo dużo o zawartości danej pozycji. Sprawa jest jeszcze bardziej ułatwiona, kiedy szukasz konkretnej informacji na temat danego zagadnienia i/lub postaci. W takim układzie, jeśli nie możesz znaleźć żadnego odniesienia do szukanej przez Ciebie informacji, ani w spisie treści, ani w index`ie, to z dużą dozą prawdopodobieństwa można stwierdzić, że brak w tej pozycji takiej informacji i możesz ją sobie odpuścić. Pomyśl, ile dzięki temu oszczędzisz swojego cennego czasu?
Kolejnym krokiem w przeglądzie, jest przekartkowanie całej książki. Chodzi o zdobycie ogólnego rozeznania w strukturze tekstu, jego układzie, zastosowanej czcionce itp. Jeśli tytułu rozdziałów zawierają w sobie lub pod spodem krótkie podsumowanie zawartych w nim informacji, to koniecznie przeczytaj taki tekst. Być może oszczędzisz sobie trudu i konieczności czytania całego tekstu rozdziału.
Jeśli jednak dokonane już etapy przeglądu nie wystarczają Ci i chcesz zdobyć jeszcze większą orientację w tekście, możesz zastosować następującą technikę. W górnym wersie danej strony, mniej więcej w jego połowie, przykładasz swój wskazujący palec i przesuwasz go na dół w linii prostej. Wpatrujesz się bezpośrednio w punkt znajdujący się bezpośrednio nad swoim palcem. Jeśli twoje pole widzenia jest wystarczająco szerokie, to bez trudu zobaczysz i odczytasz praktycznie całą linijkę tekstu. Chodzi tutaj oto, aby przesuwać swój palec i wzrok szybko po tej stronie. Takie dziwne czytanie sprawia, że Twój mózg zdobywa bardzo mocną orientację w tekście. Stosuj tą technikę wszędzie tam, gdzie szukasz konkretnych informacji, albo nie jesteś pewny, czy warto czytać dany fragment tekstu, więc sprawdzasz, czy on dotyczy interesującego Cię zagadnienia. Jeśli tak, to możesz go przeczytać „na spokojnie”, jeśli nie, to odpuszczasz sobie i przechodzisz dalej.
Ponadto, w czasie dokonywania przeglądu pamiętaj, aby:
- Ustalić co już wiesz na dany temat. Tutaj chodzi nie tylko o to, czego dotyczy dany tytuł, ale także o samego autora i tą daną pozycję. Przeważnie okazuje się, że wiesz już całkiem sporo na dany temat, kojarzysz autora i tą pozycję. Dzięki temu nie musisz czytać wszystkiego, a jedynie „doczytać” - tak, aby uzupełnić i pogłębić swoje wiadomości.
- Notuj. Nie chodzi tylko oto, aby być biernym odbiorcą informacji i przyjmować na talerzu wszystko to, co nam podają. Warto się zastanowić nad tym, co czytasz, zadawać pytania autorowi i sobie, notować komentarze i własne przemyślenia. Później taki materiał, to doskonała podstawa do nauki i prawdziwego rozumienia oraz zrozumienia danego materiału.
--
Czy wiesz, że przeciętny Polak czyta z prędkością zaledwie 200 słów na minutę? Możesz to sprawdzić... i zmienić!
Zobacz na czym polega naprawdę szybkie czytanie
Wstępny przegląd pozycji, którą zamierzasz czytać, można porównać do przeprowadzenia zwiadu na pozycjach wroga. Jaki jest główny cel zwiadu? Poznać pozycje wroga, ukształtowanie terenu na którym – może - przyjdzie z nim walczyć oraz zawczasu zlokalizować strategiczne punkty jego armii oraz danego terenu. Dzięki zdobytym przez zwiadowcę informacjom, dowództwo armii posiada ogólne informacje (można powiedzieć „punkty zaczepienia”), co znacznie ułatwia przemarsz armii przez wrogie terytorium omijając jednocześnie wroga, lub jego niespodziewane zaatakowanie, albo też wydanie bitwy w korzystnym dla niej położeniu.
Identycznie jest w przypadku pracy umysłowej, jaką jest czytanie. Każda nową pozycję, każdy nowy tekst, to taka biała plama, coś nieznanego, niezbadanego. Jeśli dostarczysz zawczasu swojemu mózgowi ogólnych informacji na jej temat, to pozwolisz mu odpowiednio przygotować się do czytania tego tekstu. Generalnie: im więcej wstępnych informacji, tym lepiej i łatwiej się będzie czytało. Dlaczego? Wróć do opisu roli zwiadowcy.
Jakie informacje możesz uzyskać stosując przegląd i jak go właściwie zrobić? Przede wszystkim spis treści i index, które mówią bardzo dużo o zawartości danej pozycji. Sprawa jest jeszcze bardziej ułatwiona, kiedy szukasz konkretnej informacji na temat danego zagadnienia i/lub postaci. W takim układzie, jeśli nie możesz znaleźć żadnego odniesienia do szukanej przez Ciebie informacji, ani w spisie treści, ani w index`ie, to z dużą dozą prawdopodobieństwa można stwierdzić, że brak w tej pozycji takiej informacji i możesz ją sobie odpuścić. Pomyśl, ile dzięki temu oszczędzisz swojego cennego czasu?
Kolejnym krokiem w przeglądzie, jest przekartkowanie całej książki. Chodzi o zdobycie ogólnego rozeznania w strukturze tekstu, jego układzie, zastosowanej czcionce itp. Jeśli tytułu rozdziałów zawierają w sobie lub pod spodem krótkie podsumowanie zawartych w nim informacji, to koniecznie przeczytaj taki tekst. Być może oszczędzisz sobie trudu i konieczności czytania całego tekstu rozdziału.
Jeśli jednak dokonane już etapy przeglądu nie wystarczają Ci i chcesz zdobyć jeszcze większą orientację w tekście, możesz zastosować następującą technikę. W górnym wersie danej strony, mniej więcej w jego połowie, przykładasz swój wskazujący palec i przesuwasz go na dół w linii prostej. Wpatrujesz się bezpośrednio w punkt znajdujący się bezpośrednio nad swoim palcem. Jeśli twoje pole widzenia jest wystarczająco szerokie, to bez trudu zobaczysz i odczytasz praktycznie całą linijkę tekstu. Chodzi tutaj oto, aby przesuwać swój palec i wzrok szybko po tej stronie. Takie dziwne czytanie sprawia, że Twój mózg zdobywa bardzo mocną orientację w tekście. Stosuj tą technikę wszędzie tam, gdzie szukasz konkretnych informacji, albo nie jesteś pewny, czy warto czytać dany fragment tekstu, więc sprawdzasz, czy on dotyczy interesującego Cię zagadnienia. Jeśli tak, to możesz go przeczytać „na spokojnie”, jeśli nie, to odpuszczasz sobie i przechodzisz dalej.
Ponadto, w czasie dokonywania przeglądu pamiętaj, aby:
- Ustalić co już wiesz na dany temat. Tutaj chodzi nie tylko o to, czego dotyczy dany tytuł, ale także o samego autora i tą daną pozycję. Przeważnie okazuje się, że wiesz już całkiem sporo na dany temat, kojarzysz autora i tą pozycję. Dzięki temu nie musisz czytać wszystkiego, a jedynie „doczytać” - tak, aby uzupełnić i pogłębić swoje wiadomości.
- Notuj. Nie chodzi tylko oto, aby być biernym odbiorcą informacji i przyjmować na talerzu wszystko to, co nam podają. Warto się zastanowić nad tym, co czytasz, zadawać pytania autorowi i sobie, notować komentarze i własne przemyślenia. Później taki materiał, to doskonała podstawa do nauki i prawdziwego rozumienia oraz zrozumienia danego materiału.
--
Czy wiesz, że przeciętny Polak czyta z prędkością zaledwie 200 słów na minutę? Możesz to sprawdzić... i zmienić!
Zobacz na czym polega naprawdę szybkie czytanie
Licencja: Creative Commons
