Przedsiębiorca nabywając usługi z zagranicy musi się zastanowić, czy nie powinien pobrać w Polsce zryczałtowanego podatku dochodowego, zwanego również podatkiem u źródła. Szereg usług, m.in. doradcze, księgowe, reklamowe, prawne czy usługi przetwarzania danych, pomimo że świadczone są przez podmiot zagraniczny mogą być opodatkowane w Polsce i polski przedsiębiorca powinien się liczyć z koniecznością wypełnienia dodatkowych obowiązków.
Zgodnie z przepisami polskich ustaw podatkowych (art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz odpowiednio w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)– że jeśli polski przedsiębiorca wypłaca należności zagranicznemu kontrahentowi tytułem wynagrodzenia za świadczenie usług prawnych, księgowych czy reklamowych, wówczas w Polsce powinien pobrać zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 20%. Przepisy jednocześnie wskazują jednak, że pierwszeństwo mają postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Z umów takich może wynikać, że wypłacane należności będą całkowicie zwolnione od opodatkowania w Polsce lub przedsiębiorca pobierze niższy podatek wynikający z postanowień umowy. Jednakże, aby zastosować niższą stawkę lub nie pobierać podatku zgodnie z postanowieniami właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przedsiębiorca musi być w posiadaniu certyfikatu rezydencji beneficjenta należności.
Należy jednak pamiętać, że zwolnienie od podatku nie zwalnia polskiej firmy od wypełnienia odpowiednich deklaracji podatkowych. Chodzi tutaj o Informacje IFT-2R. Od 1 stycznia 2005 r. płatnicy mają obowiązek raportowania transakcji z zagranicznym kontrahentem również wówczas, gdy dochód uzyskiwany przez zagranicznego podatnika jest w Polsce zwolniony z podatku u źródła (na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania).
Jeżeli rozliczasz, np. faktury za reklamy Google radze- zainteresuj się TEMATEM ZANIM ZAINTERESUJE SIĘ TOBĄ US. Kary za nieskładanie ww. informacji są dotkliwe!!
Okres wypowiedzenia przy umowie o pracę na czas nieokreślony to kluczowy element regulujący zakończenie stosunku pracy. Jego długość zależy od stażu pracy i ma na celu ochronę interesów zarówno pracownika, jak i pracodawcy. W tym czasie pracownik zachowuje swoje prawa, a pracodawca ma możliwość odpowiedniego zorganizowania pracy. Przepisy Kodeksu pracy precyzyjnie określają zasady dotyczące okresu wypowiedzenia, zapewniając stabilność i bezpieczeństwo obu stron.