Co się stanie, jeśli nie poddam się leczeniu kanałowemu? To pytanie zadaje sobie wiele osób, których dentysta sugeruje ten nielubiany zabieg. Endodoncja ma bardzo złą reputację – uchodzi za procedurę bolesną, skomplikowaną i długą. Dlaczego staramy się wymyślić wszelkie metody, żeby uniknąć jej wykonania. Czy można z niej po prostu zrezygnować?
Leczenie kanałowe jest wykonywane wtedy, gdy mamy do czynienia z nieodwracalnymi zmianami w tkance nerwowej zęba na skutek infekcji. Innymi słowy – miazga, która wypełnia komorę oraz kanały zęba przechodzi stan zapalny, którego nie da się już wyleczyć. Jedynym rozwiązaniem jest jej usunięcie, oczyszczenie zęba z infekcji i wypełnienie dziury materiałem stabilizującym. To zabieg wymagający precyzji, ale od lat dzięki technologii stomatologicznej dużo mniej uciążliwy niż nam się wydaje.
A co jeśli nie chce się tak leczyć?
Są dwa wyjścia. Możemy zignorować zalecenia lekarza i leczyć się doraźnie lub całkiem usunąć zęba, jeśli ta operacja wydaje nam się mniej przerażająca. Ani jedno, ani drugie nie jest zalecane.
Wiele osób nie wie nawet, na czym polega leczenie kanałowe. A ignorowanie zapalenia miazgi zęba to prosta droga do rozprzestrzeniania się infekcji nie tylko na inne zęby, ale i organy. Bóle chorego zęba mogą się nasilać i przechodzić w migreny. Pojawia się opuchlizna większej części twarzy. Szczególnie niebezpieczne są stany ropne. Tego po prostu nie można tak sobie zostawić.
A może ekstrakcja zęba? Warto porozmawiać ze stomatologiem, ale usunięcie zęba to zazwyczaj ostateczność, której warto uniknąć nawet za cenę poddania się leczeniu kanałowemu (które nie jest znowu takie straszne). Luka po zębie to albo konieczność założenia implantów, albo zagrożenie przesuwaniem się reszty uzębienia czy też paradontozą.
