Rozmowy czy dyskusje na ten temat wywołują różne reakcje - począwszy od zagorzałych zwolenników samorozwoju i coachingu, po wyraźnych oponentów, dostrzegających w tym podejściu do kariery przejawy napływu do Polski obcej kultury amerykańskiej i amerykańskiego sposobu życia. Wiadomo, Amerykanie nie narzekają na złe czasy i złe żady, starając się dowieść, że sami są sobie "sterem i okrętem", dzięki wrodzonej pracowitości i tendencji do ustawicznego rozwoju. Każda praca wydaje im się warta uwagi, jeśli tylko przynosi profity i zadowolenie wewnętrzne.
Aktywna i otwarta postawa wobec wyzwań codzienności z pewnością jest atrakcyjną filozofią życiową dla tych, którzy odkryli w sobie pęd do samodoskonalenia i chcą wykorzystywać w trybie ustawicznym potencjał swojego umysłu. Są to ludzie zdolni do wytrwałego i konsekwentnego działania, nie trwoniący przy tym energii na użalanie się nad sobą. Jeśli trudno im znaleźć w prasie ciekawe oferty pracy zgodne z kierunkiem studiów, nie mają oporu przed przekwalifikowaniem się i zdobyciem nowej wiedzy. Niestety, trudno oprzeć się wrażeniu, że odnalezienie w sobie dość siły, by spełnić postulaty tej filozofii, wymaga przewartościowania tradycyjnego myślenia o rozwoju kariery zawodowej. Rozwój osobisty i nakierowanie na osobowość okazują się w nowoczesnym podejściu wartościami ważniejszymi niż wykształcenie i zdobycie jakiegoś zasobu wiedzy. Warunkują one sukces w takich sferach jak: praca, życie towarzyskie i zdrowie. Jak twierdzą instruktorzy rozwoju osobistego, trudno zrobić użytek z wiedzy, gdy nie towarzyszy temu praca nad sobą i odpowiednie nastawienie psychiczne, wiążące się z odpowiednim poziomem determinacji i pobudzeniem tzw. inteligencji emocjonalnej.
Człowiek kierujący się ideą rozwoju osobistego jest szczególnie wrażliwy na własne i cudze emocje, unikając dzięki temu niepotrzebnych konfliktów i skupiając się na realizacji własnych celów. Stara się on utrzymywać pozytywne relacje z wszystkimi ludźmi i pobudzać ich do myślenia nad sobą i aktywnego działania. Zdecydowanie odcina się od pasywnych wzorów spędzania wolnego czasu i planowania celów zawodowych, charakterystycznych dla polskiej mentalności. Przełamywaniu bierności służy ciągle wyznaczanie sobie nowych celów i koncentrowanie się na kreatywnym wyszukiwaniu środków do jego realizacji. Jednym ze środków jest praca nad emocjami, w czym może pomóc instytucja tzw. life coacha.
