Jednakże przygotowanie profesjonalnej analizy psychografologicznej na podstawie samego podpisu, w sytuacji gdy nie dysponujemy innymi naturalnymi próbkami pisma jest zadaniem nadzwyczaj trudnym, wręcz niemożliwym. Nawet najbardziej doświadczony grafolog, na podstawie samego podpisu będzie w stanie przygotować jedynie analizę cząstkową, która da jedynie pojęcie o pewnych podstawowych cechach charakterologicznych jego autora.
W ujęciu badań porównawczych pisma ręcznego podpis zawiera sporą ilość informacji możliwych do wykorzystania w identyfikacji zarówno jednostkowej jak i grupowej. Forma graficzna podpisu, jego struktura podlegając długotrwałemu procesowi personalizacji staje się bardziej niż w przypadku innych składników pisma zindywidualizowana. Takie elementy składowe struktury podpisu jak: układ względem liniatury, wielkość liter, ich kont nachylenia, impuls, wiązania międzyliterowe, naciskowość, czy sposób modelowania poszczególnych liter uzyskują niepowtarzalny charakter. Również sama forma podpisu podlega na przestrzeni życia jego autora różnorakim przeobrażeniom, na które wpływ mają takie czynniki jak: rozwój psychofizyczny, status społeczny, czy status zawodowy.
Podpisy można podzielić na: pełnobrzmiące i niepełnobrzmiące, które dzieli się na monogramy, parafy i podpisy skrócone. Podpis pełnobrzmiący obrazuje za pomocą liter zapisanych pismem ręcznym dosłowne brzmienie imienia i nazwiska. Monogram jest czytelnym znakiem graficznym sporządzonym pismem ręcznym zawierającym początkową literę imienia lub nazwiska albo też stanowi kompozycje obydwóch tych liter. Parafa, z reguły nieczytelna, to kompozycja graficzna sporządzona pismem ręcznym, która luźno i skrótowo nawiązuje do podpisu pełnobrzmiącego. Podpis skrócony jest natomiast rejestracją za pomocą liter pisma ręcznego częściowego brzmienia imienia i nazwiska lub jednego z tych elementów.
Z powyższych informacji wynika, że podpis zajmuje dość szczególne miejsce wśród pisemnych wypowiedzi, dlatego też zarówno grafolog jak i ekspert z zakresu badań porównawczych pisma ręcznego traktuje go w sposób specjalny. Dodatkową przesłanką za takim właśnie traktowaniem podpisu jest to, że jest on pod szczególną ochrona prawną spełniając funkcje uwiarygodniające wszelkie dokumenty. Fałszerstwa podpisów są jednak dość częste a w zależności od sposobu ich wykonania można podzielić je na pięć grup:
- podpisy powstałe przez odwzorowanie techniczne (przekopiowanie, przerysowanie);
- podpisy upodobnione do autentycznych poprzez naśladownictwo;
- podpisy kreślone bez wzorca oryginalnego w sposób swobodny (naśladownictwo intelektualne);
- podpisy z zachowaniem własnych cech wykonawcy, bez jakichkolwiek prób naśladowania;
- podpisy maskujące własne cechy pisma – autofałszerstwa.
Dokonując analizy techniki naniesienia podpisu na podłoże, oceniając znamiona nieautentyczności podpisu z wykorzystaniem zestawień porównawczych z grafizmem wzorcowym, oraz przeprowadzając badania identyfikacyjne w ramach ekspertyzy pisma można wnioskować o jego autentyczności lub też falsyfikacji. Tym zajmują się specjaliści z zakresu badań porównawczych pisma ręcznego. Grafolodzy natomiast na podstawie wielu wyselekcjonowanych cech mogą ułożyć bardziej lub mniej prawdziwy portret psychologiczny autora podpisu. Przygotowując analizę psychologiczną grafolodzy biorą pod uwagę między innymi takie cechy jak: zgodność lub niezgodność podpisu i tekstu (pod kątem cech grafizmu), miejsce złożenia podpisu, czytelność lub nieczytelność w kontekście czytelności tekstu, wielkość podpisu w porównaniu z wielkością liter w tekście, sposób zakończenia podpisu (podkreślenia, ozdobniki itp.).
Na zakończenie chciałbym jeszcze przekazać trzy krótkie ale trafne uwagi, tyczące podpisów, które warto zapamiętać.
Podpis jest niepowtarzalna wizytówką osobowości człowieka.
Na sposób w jaki się podpisujemy mają wpływ warunki zewnętrzne w jakich tego dokonujemy ale przede wszystkim nasz stan emocjonalny.
Nie ma dwóch identycznych podpisów, jeżeli takie spotkałeś, to jeden z nich na pewno był fałszywy.
