Jest ponadto dzień, który może również celebrować osoba pracująca, a w zasadzie każdy podatnik - Dzień Wolności Podatkowej. Jest to dzień, w którym średnio łączny dochód od początku roku zrównuje się z przewidywanymi zobowiązaniami podatkowymi na obecny rok. Obywatele przestają płacić państwu, a zaczynają zarabiać na siebie. Oczywiście święto to ma wymiar jedynie symboliczny.
To właśnie w Stanach Zjednoczonych zrodziła się idea wyliczania tego dnia i trwa to już od 1900 roku. Jednakże wówczas, kiedy stawiano pierwsze kroki z dziedziny tego święta, to przypadało na pierwsze dni stycznia, a teraz oscyluje w połowie, ale czerwca. W Polsce dzień ten obliczają specjaliści z Centrum imienia Adama Smitha od 1994 roku. W tym, przypadał on na 24 czerwca. Jedni stwierdzą, że dość długo musimy pracować na nasze państwo, a inni mają powód do dumy. To właśnie na tle 27 państw należących do Unii Europejskiej uplasowaliśmy się na 10 pozycji, wśród krajów, które jako pierwsze ogłosiły Dzień Wolności Podatkowej. Także sytuacja nie wygląda, aż tak źle. W okresie feudalnym chłop pańszczyźniany w sześciodniowym tygodniu pracy na rzecz swojego pana musiał pracować, aż 4 dni za każde uprawiane łano.
Pomimo, że czasy znacznie się zmieniły, a z feudałami mamy mało wspólnego to opłaty pozostały nadal. I choć nie płacimy już naszym panom to pieniądze odprowadzamy na rzecz państwa, które i tak ciągle jest zadłużone. Jednak od 24 czerwca możemy zacząć chodzić do pracy chętniej, gdyż od wtedy zarabiamy na siebie, szkoda, że po liście płac jakoś tego nie widać. Warto jest również mieć swoje księgowego lub biuro rachunkowe , którzy nie pozwolą nam wpaść w pułapkę zadłużenia, a wszystkie pieniążki będą skrupulatnie rozliczane. Wówczas możemy nie tylko chętniej wstawać do pracy, ale i w nocy spać spokojniej.
