Psychologowie społeczni określają zadowolnie z pracy jako termin zawierający wyrażane uczucia wobec pracy i w pracy (reakcje i stany afektywne), czyli postawę emocjonalną oraz postawę wyrażaną w ocenach poznawczych, czyli opiniach i sądach wartościujących. Ważne jest zatem, co ludzie czują w pracy i co ludzie myślą w pracy. Pozostaje to w zależności, choć nie zawsze w harmonii. Duże znaczenie na zadowolenie z pracy mają cechy osoby, takie jak wewnętrzne bądź zewnętrzne poczucie kontroli, neurotyczność, ekstrawersja, otwartość, ugodowość, sumienność.
Poza cechami osoby wykonywano też badania mierzące poziom zadowolenia z pracy w zależności od rodzaju pracy, biorąc pod uwagę satysfakcję z kolegów, przełożonego, treści pracy, warunków pracy, organizacji i kierownictwa, rozwoju, wynagrodzenia i ogólnej satysfakcji z pracy oraz np. afektu pozytywnego i negatywnego. Okazuje się, że najbardziej na zadowolenie z pracy wpłynęła satysfakcja z wynagrodzenia, treści pracy, rozwoju i ogólnej satysfakcji z pracy. Badania przeprowadzono też w trzech najbardziej typowych grupach zawodowych: wśród kierowników, nauczycieli i pracowników administracyjno - technicznych. Okazuje się, że najbardziej zadowoleni są kierownicy.
Przykład ten obrazuje jedno z wielu badań zad zadowoleniem z pracy, które są prowadzone od ponad siedemdziesięciu lat. I współcześnie sa one częścią badań nad jakościa życia. Służą odkrywaniu uwarunkowań i konsekwencji dobrego funkcjonowania jednostki oraz są rezultatem zainteresowania badaczy tzw. psychologią pozytywną.
Bibliografia:
fragment pracy magisterskiej K.O.
Zalewska A. (2003). Dwa światy. Emocjonalne i poznawcze oceny jakości życia i ich uwarunkowania u osób o wysokiej i niskiej reaktywności.
