Czy rozważałeś kiedyś, jaki wpływ na Twoje życie ma przeznaczenie? Czy w ogóle brałeś to pod uwagę? A może zawzięcie twierdzisz, że sam jesteś kowalem swojego losu i żadna forma predestynacji nie bierze w tym udziału? A co, jeśli okaże się, że Twoja życiowa droga nie jest zapisana w gwiazdach, czy też ukryta w kartach sprawnej tarocistki, tylko zdeterminowana wpisem w akcie urodzenia?
Nadawanie nowo narodzonemu dziecku imienia łączy się z pradawna funkcją języka, zgodnie z którą nazwanie kogoś było jednoznaczne z określeniem jego cech. Imię było wróżbą, życzeniem – a jego przyznanie próbą niejako zaprogramowania przyszłości małego człowieka: wyposażeniem go w przychylne cechy i odwróceniem niekorzystnego biegu wydarzeń.
W wielu kulturach pierwsze imię nadane po urodzenie zmieniano chociażby w czasie ważnych obrzędów religijnych. W kościele katolickim można znaleźć bezpośrednią kontynuację tego obyczaju – jest nią bierzmowanie, podczas którego wierny wybiera sobie imię w oparciu o żywoty świętych, którzy od tej chwili mają być jego patronami. Ponadto – w przypadku papieży, czy zakonników przybranie nowego imienia wiąże się z inicjacją, wstąpieniem do nowej społeczności i wykluczeniem z poprzedniego sposobu życia. Imię to, także oparte jest na hagiografii – mnisi poszczególnych zakonów wybierają imię świętego, którego opisane przez biografów cechy korespondują z misją wykonywaną przez zakon.
Obecnie dawne, magiczne funkcje imion powoli zanikają. Wynika to niewątpliwie z rozwoju języka i oderwaniem nazw od ich etymologii. Dla przykładu – staropolskie imiona jak Cicibor czy Nasięgniew, często silnie zakorzenione w słowiańskim pogaństwie i ludowości – owszem, są atrakcyjne głównie dla neopogan, ale wśród reszty społeczeństwa powodować mogą wystąpienie kąśliwej uwagi czy wręcz kpiny. Dlatego też większość rodziców nadaje dzieciom imiona przez wzgląd na panującą modę, albo ładne brzmienie.
Wśród najczęściej nadawanych w 2010 dzieciom imion prym wiodą Julia i Jakub ( odpowiednio aż 14347 i 12981 dzieci o tych imionach przyszło na świat w minionym roku). Ciekawe tylko, czy rodzice Jakuba wiedzą, że imię to charakteryzuje osobę energiczną, posiadającą zmysł organizatorski i lubiącą zabawy z przyjaciółmi? Ponadto, okazuje się, że do tego imienia przypisana jest numerologiczna 9, która cechuje osoby pragnące rządzić i wspinające się na najwyższe szczeble kariery nie przebierając przy tym w środkach. Kubuś, mały despota i karierowicz?
Imię Julia oznacza natomiast różę, piękny kwiat, a wywodzi się ze starożytnego Rzymu. Patronką dziewczynki o tym imieniu jest Julia z Korsyki, męczennica, której (jak donoszą legendy) obcięto piersi, wyrwano włosy i ukrzyżowano. Czyżby współczesna, mała Julia miałaby przechodzić wyrafinowane katorgi w imię obrony własnych przekonań? Kto wie!?
Każde imię kryje w sobie tajemnice - aby poznać ten sekret, niezbędna jest imienna numerologia. Dzięki niej można lepiej poznać siebie: imię wpływa silnie na całe nasze życie, charakter i determinuje przyszłość. Nosząc imię, które nam sprzyja, przyciągamy do siebie radość, zdrowie, pomyślność czy sukcesy. Imię, które opisane jest cyfrą związaną z konfliktowością czy lenistwem może natomiast utrudniać realizację zamierzonych planów.
W to, czy imiona i przypisane do nich liczby faktycznie determinują przyszłość dziecka można wierzyć, lub nie. Jeśli wierzysz – warto poznać tajniki imienia, odnaleźć w sobie cechy przypisane do konkretnej liczby, lub zdefiniować na podstawie numerologii samego siebie od nowa. Jeśli jesteś nieufny, albo zupełnie zaprzeczasz idei magii zapisanej w Twoim akcie urodzenia – możesz przynajmniej sprawdzić, co pierwotnie oznaczało Twoje imię, skąd się wywodzi, jakie ma konotacje i jaką popularnością się cieszy.
