*
Jak wiele jest ludzi chorych neurologicznie, to ma się tą świadomość dopiero wówczas, gdy człowiek albo obcuje z chorą osobą, bądź też sam cierpi na takie zaburzenia. Do takich przykrych schorzeń z dziedziny neurologii, można zaliczyć dyzartrię i afazję. Te dwa zaburzenia niejednokrotnie w jakimś stopniu łączą się ze sobą, ponieważ jest tutaj poruszany jeden z głównych aparatów, warunkujących prawidłowe funkcjonowanie w życiu, jakim jest mowa. To dzięki niej możemy się komunikować ze sobą, tworzyć społeczności, aż wreszcie zakładać rodzinę i uczyć się podstawowych życiowych sposobów na przetrwanie w sposób godny każdego człowieka.
**
Wyobraźmy sobie pewną osobę, która nie potrafi wyrazić tego, co tak naprawdę czuje słowami, ponieważ ma zaburzoną mowę, a wszystko to wynika z uszkodzenia mięśni języka, gardła i krtani. Takim zaburzeniem czynności mowy charakteryzuje się dyzartria. Człowiek, który na nią cierpi nie jest w stanie wyraźnie wypowiedzieć wyrazów, pełnych zdań, czyli tego, co myśli i czuje. Oczywiście są różne stadia dyzartrii a wśród nich jest także dyzartria przemijająca. Jednak opiera się to na podobnych mechanizmach, które znacząco upośledzają mowę. Podobnym zaburzeniem neurologicznym jest tak zwana afazja, czyli inaczej mówiąc mowa afatyczna( niemota), która dzieli się na:
AFAZJĘ CZUCIOWĄ i AFAZJĘ RUCHOWĄ
W afazji czuciowej występuje brak możliwości odbierania wrażeń czuciowych, czyli na przykład osoba chora na taki rodzaj afazji nie potrafi usłyszanych dźwięków zamienić w słowa. Jest to zaburzenie związane z uszkodzeniem tak zwanego ośrodka WERNICKIEGO w pewnej części płata skroniowego mózgu.
***
Dajmy na to przykład człowieka, który ogląda pewnego wieczoru mecz w telewizji. Z pracy przychodzi jego żona, której pragnie opowiedzieć, jak wyglądała rozgrywka piłkarska. Jednak nie jest on w stanie zebrać ważnych informacji, jakie są potrzebne do tego, aby móc zrealizować swój zamiar. Mąż zaczyna się gubić a poprzez mowę afatyczną poddaje się w tej nierównej walce pomiędzy myślami a słowami. Inaczej jest przy afazji ruchowej, gdzie wymawianie słów nie jest możliwe, ale nie są uszkodzone aparaty, które odpowiadają za mowę. Warto jest tutaj podkreślić różnicę pomiędzy afazją a dyzartrią. Dyzartria to brak mowy przy uszkodzeniu ośrodków odpowiedzialnych za wyrażanie słów, zaś afazja ruchowa, czyli mowa zbliżona do dyzartrii, (skąd nazywa się ją także MOWĄ DYZARTRYCZNĄ), występuje brak możliwości posługiwania się mową, ale przy zachowanym, nieuszkodzonym jej aparacie.
****
Podsumowując artykuł należy pamiętać, że afazja jak i dyzartria są bardzo istotnym zagadnieniem w dziedzinie neurologii, która mówi Nam, jak człowiek z uszkodzeniem mózgu musi pokonywać długą drogę, aby przejść przez świat i żyć jak każdy normalny człowiek bez jakichkolwiek oznak swojej odmienności. Miejmy nadzieję, że osoby, które mają takie zaburzenia neurologiczne nigdy nie zostaną odtrącone przez społeczeństwo i że odnajdą swój życiowy cel pomimo choroby.
