Według starej indyjskiej przypowieści dotyczącej powstania Ziemi, bóg najpierw stworzył muszlę i położył ją na dnie morza. Muszla prowadziła ta niezbyt interesujące życie. Przez cały dzień nic innego nie robiła, tylko otwierała się i przepuszczała przez siebie trochę morskiej wody, po czym znowu się zamykała. Dzień w dzień nic innego nie robiła tylko otwierała i zamykała skorupę, otwierała i zamykała, otwierała, zamykała...
Następnie bóg stworzył orła. Jemu dał wolność latania i osiągania najwyższych szczytów. Dla niego nie istniały prawie żadne granice, których nie mógłby przekroczyć. Orzeł jednak płacił za swoją wolność pewną cenę: codziennie musiał walczyć o swoją zdobycz. Nie przychodziło mu to łatwo. Kiedy miał potomstwo, musiał często całymi dniami polować, żeby zdobyć dla nich pożywienie. Jednak z przyjemnością płacił tę cenę za swoją wolność.
W końcu bóg stworzył człowieka i zaprowadził go najpierw do muszli, a później do orła. Następnie zażądał od niego aby zdecydował jakie chce prowadzić życie.
Zawsze istnieje wybór… Samemu decydujesz jaką formę życia wybierzesz. Muszla jest symbolem osób, które zapomniały aby wciąż poszerzać swoje horyzonty. Najważniejsza jest dla nich wygoda, a wszystko co jest powiązane z wychodzeniem poza ich strefę komfortu kojarzą z cierpieniem. Ma to często swoją cenę – całe życie muszą robić to samo.
Napoleon Hill powiedział kiedyś: „Niektórzy ludzie umierają przedwcześnie ponieważ za dużo jedzą, niektórzy – bo za dużo piją, a jeszcze inni tylko dlatego, że nie mają nic innego do roboty”.
Ci, którzy zdecydują się podążać drogą orła, z pewnością nie wybiorą łatwej drogi życia. Prawdopodobnie istnieje tylko jeden sposób aby przetrwać tę wędrówkę: musimy rozwinąć w sobie radość z ciągłego uczenia się i dalszego rozwijania się. Im więcej się uczymy i rozwijamy, tym bardziej będziemy wolni. Wyzwania i problemy przy takim sposobie patrzenia na nie, będą stawały się lekcjami filozofii życia.
Można by przypuszczać, że w pewnym okresie naszego życia decydujemy się na jedną alebo drugą formę życia. W rzeczywistości musimy jednak raz podjęte decyzje ciągle od nowa umacniać. Musimy ciągle się mobilizować do czytania książek, uczęszczania na seminaria i dążyć do tego, aby otaczać się ludźmi, od których możemy się czegoś nauczyć.
Istnieją dwa główne powody, które sprawiają, że ludzie przestają się uczyć i rozwijać. Jednym z nich jest przeświadczenie, że nie możemy być już lepsi (bo już wszystko wiemy). W rzeczywistości nie ma takiej sytuacji, żebyśmy nie mogli się czegoś nauczyć i dalej rozwijać. Dawid Bowie powiedział kiedyś: „Od tego dnia, kiedy zaczynasz myśleć, że nie możesz być lepszy, zaczynasz grać ciągle ten sam utwór”.
Drugi powód to obojętność. Jest ona jedną z największych pokus, ponieważ na pierwszy rzut oka wydaje się być tak niewinna. Jednak oznacza ona brak motywacji i zaprzestanie rozwoju, a w konsekwencji powoduje, że osiągamy niższy poziom życia niż ten, jaki możemy osiągnąć. Największe niebezpieczeństwo jest jednak ukryte w założeniu, że trochę „złego” stylu życia nam nie zaszkodzi.
Jak możemy zdyscyplinować się do tego, żeby ciągle się uczyć i rozwijać? Potrzebujemy pewnego rodzaju „,cudownego napoju”. Tajemnica siły Asterixa i Obelixa jest ukryta w ich „cudownym napoju”. Tym napojem jest nasze otoczenie, które ma na nas wpływ chociaż często sobie tego nie uświadamiamy. W znacznym stopniu jest ono odpowiedzialne za to, jakie decyzje podejmujemy. Tym napojem są też książki, które czytamy, dzienniki, które prowadzimy, i szkolenia na które chodzimy.
Obelix miał szczęście, ponieważ gdy był małym chłopcem, wpadł do naczynia pełnego cudownego napoju. Już jako dziecko został więc w szczególny sposób ukształtowany. Asterix nie miał takiego szczęścia i musiał przed każdą trudną sytuacją pić ten napój. Tak samo jest w przypadku większości z nas. Potrzebujemy pomocy – ludzi, którzy są dla nas autorytetem, książek, które nas inspirują, dzienników, które pomogą nam zrozumieć nas samych i nasze życie. Musimy uczyć się na błędach, zwiększać pewność siebie i uczęszczać na nowe szkolenia, które pokażą nam nowe drogi postępowania i dadzą nową motywację do działania.
Im więcej się uczymy i rozwijamy, tym bardziej pragniemy robić to dalej. Z czasem staje się to naszą naturą, częścią nas samych. Uczenie się i ciągły rozwój nakręca więc spiralę naszego życia.
Orły to ludzie ciekawi nowych doznań, Chcą poznać osobę, którą mogliby być. Orły wykorzystują krytykę i pochwałę do tego żeby ciągle się uczyć czegoś nowego i rozwijać,. W ten sposób znajdują właściwą formę postępowania. Co prawda doceniają pochwały, ale nie za bardzo, żeby nie mogli osiąść na laurach. Co prawda boją się krytyki, ale nie tak bardzo, żeby mogła ich złamać.
Kto w teleturnieju nie zna odpowiedzi na pytania, nie przechodzi do następnej rundy. W życiu jest podobnie. Dla Orłów podstawowym credo jest: Każdego roku jesteś coraz mniej osobą, którą byłeś i coraz bardziej stajesz się osobą, którą chciałbyś być.
Zdecyduj więc, czy chcesz być muszlą czy Orłem? A może jeszcze kimś innym…?
