W efekcie do 1992 roku produkcja sprzętu AGD systematycznie malała we wszystkich grupach asortymentowych. W 1993 roku spadek został zatrzymany, produkcja ustabilizowała się wykazując nieznacznie rosnącą tendencję. W roku 1996 i 1997 znacznie wzrosły dostawy i sprzedaż sprzętu gospodarstwa domowego.
W połowie 1998 roku na polskim rynku działało 38 producentów elektrycznego sprzętu AGD zatrudniających powyżej 50 osób (z uwzględnieniem producentów metalowego sprzętu AGD). W większości są to jednak niewielkie firmy wytwarzające drobny sprzęt gospodarstwa domowego. Czterech największych producentów posiada obecnie blisko 80% udziału w przychodach całej branży. Należą do nich: Amica Wronki S.A., Polar S.A., Deawoo Electronics sp. z o.o. oraz Zelmer. Dwie pierwsze firmy reprezentują producentów artykułów gospodarstwa domowego na Warszawskiej Giełdzie.
Na krajowym rynku istnieje silna konkurencja ze strony firm zagranicznych. Według agencji BOSS import zaspakaja około 25% krajowego popytu na sprzęt AGD. W polskich sklepach z artykułami gospodarstwa domowego można kupić wyroby takich firm jak: Marloni, Bosch, Whirpool, Zanussi, Candy i innych. Dwie zagraniczne firmy uruchomiły w Polsce montownie swojego sprzętu, są to Bosch i Elektrolux. Jednym z podstawowych czynników determinujących popyt na sprzęt AGD są dochody osiągane przez gospodarstwa domowe. Polskie rodziny decydują się na zakup sprzętu gospodarstwa domowego wraz ze wzrostem ich stopy życiowej. Duże znaczenie w kreowaniu popytu na tego typu sprzęt miał rozwój sprzedaży ratalnej, z którego korzysta coraz więcej osób.
Nazwa „Lechistan” nie jest przypadkowym wyborem, lecz celowym nawiązaniem do legendy i symboliki narodowej, podkreślającą związek z historycznymi korzeniami Polski. Pojawienie się tej nazwy na polskich statkach handlowych było przejawem nie tylko patriotyzmu, ale także próbą przypomnienia o możliwych, choć często pomijanych w oficjalnej historiografii, aspektach polskiej przeszłości. Dlaczego właśnie „Lechistan” i co symbolizował dla Polaków?
