Uzasadnienie wyroku.
Powód R.G. pierwotnie domagał się zasądzenia od pozwanego G.S. kwoty 50.000 zł z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu według norm przepisanych. Na uzasadnienie swojego żądania powód stwierdził, iż prawo do dochodzonego roszczenia nabył na skutek umowy przelewu powierniczego wierzytelności. Wskazał, roszczenie to wynika z umowy pożyczki i obejmuje połowę należności pozostałej zwrotu. Podał, iż pozwany, pomimo wezwania go przez powoda do zwrotu reszty pożyczki nie dokonał żadnej wpłaty W dniu 27 sierpnia 2008r. Sąd wydal nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (sygn. akt ...), mocą którego nakazał pozwanemu aby zapłacił powodowi kwotę objętą żądaniem pozwu. Od wydanego nakazu zapłaty pozwany G.S. wniósł skutecznie sprzeciw zaskarżając nakaz w całości i domagając się oddalenia powództwa w całości.
Pozwany przyznał fakt zawarcia umowy przelewu powierniczego wierzytelności wynikającej z umowy pożyczki zawartej przez pozwanego z M.S. Zakwestionował jednakże okoliczność że nie dokonał spłaty zadłużenia. Podniósł iż dniu 14 stycznia 2008r. dokonał przelewu na konto pożyczkodawcy M.S. kwoty 6000 zł. z rachunku bieżącego swojej matki D.S. zlokalizowanego w Banku Zachodnim WBK S.A. I Oddział w Polanicy Zdroju, a kolejnych wpłat na poczet długu dokonywał wpłatami gotówkowymi w banku bezpośrednio na konto wierzyciela M.S. w obecności świadka zawarcia umowy pożyczki B.R. Tym samym dokonał spłaty całości zadłużenia. W toku procesu powód cofnął pozew w zakresie kwoty 6.000 zł, przyznając, że pozwany przed zawarciem umowy przelewu wierzytelności dokonał zapłaty powyższej kwoty zaciągnąwszy w tym celu kredyt którego żyrantem był znajomy zbywcy wierzytelności.
Sąd ustalił co następuje: Bezspornym pomiędzy stronami procesu był fakt iż w dniu 23 czerwca 2008 r. pomiędzy M.S. jako powierzającym a R.G. jako przejmującym doszło do zawarcia umowy przelewu powierniczego wierzytelności. Przedmiotem umowy były wierzytelności wraz z wszelkimi związanymi z nimi prawami ubocznymi przysługujące powierzającemu od dłużnika G.S. z tytułu umowy pożyczki kwoty 100.000 zł udzielonej na okres do dnia 20 grudnia 2007 r. (umowa przelewu powierniczego wierzytelności k 4) Pozwany dokonał zwrotu całości pożyczki kwocie 100 000 zł zaciągniętej u M.S., po terminie wynikającym z umowy pożyczki lecz przed zawarciem umowy przelewu powierniczego wierzytelności, ąrodki na ten cel uzyskał z kolejnego kredytu. (dowód: zeznania świadka B.R. k. 88-89, polecenie przelewu k. 5) Pierwszą część pożyczki w kwocie 53.000 zł pozwany przekazał w dniu 4 lutego 2008r. przelewem bankowym na rachunek pożyczkodawcy M.S. zlokalizowany w Banku Spółdzielczym w Legnicy. Spłata nastąpiła z rachunku bankowego prowadzonego dla D.S. a zlokalizowanego w Banku Zachodnim WBK I Oddział w Kłodzku. Kwota pierwszej spłaty obejmowała również odsetki za opóźnienie (dowód polecenie przelewu k. 5, zeznania świadka B.R. k 88-89, zeznania świadka M.S. k 104-106) Z kolei spłata pozostałej kwoty 50.000 zł. została zapłacona jednorazowo gotówką do rąk pożyczkodawcy M.S.
Przekazanie pieniędzy nastąpiło w samochodzie należącym do B.R. który był obecny przy zawieraniu umowy pożyczki, pod blokiem w którym mieszkał pożyczkodawca. Pozwany przekazał pożyczkodawcy pięć paczek po 10.000 zł. każda, opakowanych "gumką recepturką" a następnie zapakowanych w folię. (dowód: zeznania świadka B.R. k 88-89). Pieniądze pochodziły z zaciągniętego przez pozwanego kredytu. Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty wskazane powyżej, jak również na podstawie zeznań świadka B.R. oraz jedynie częściowo w oparciu o zeznania M.S. Prawdziwość i wiarygodność dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron. Zeznania świadka B.R. nie budzą wątpliwości Sądu, znajdują ponadto potwierdzenie w treści dokumentów stanowiących dowody w sprawie, tworzą logiczną i spójną całość a dowody wskazane przez pozwanego w żaden sposób nic podważają ich wiarygodności.
Nie bez znaczenia dla oceny wiarygodności zeznań tego świadka pozostawała okoliczność, iż świadek zna zarówno pożyczkodawcę jak i pozwanego, nie ma więc żadnych podstaw aby posądzić go o stronniczość. świadek niejako pośredniczył w zawarciu umowy pożyczki. Uczestniczył zarówno przy jej zawieraniu jak i przy częściowej spłacie pożyczki. Sąd uznał zatem, to świadek ten nie jest zainteresowany żeby zeznawać na niekorzyść którejkolwiek ze stron. Relacja tego świadka o okolicznościach zwrotu przez pozwanego pożyczonych pieniędzy jest bardzo dokładna, szczegółowa. Zeznania tego świadka tworzą spójną całość z wyjaśnieniami pozwanego.
Sąd odmówił wiarygodności twierdzeniom powoda oraz w znacznej części zeznaniom zawnioskowanego przez powoda świadka M.S. Ich wzajemne wyjaśnienia różnią się zasadniczo w istotnych kwestiach, a przede wszystkim nie znajdują potwierdzenia w zeznaniach świadka B.R. Wyjaśnienia powoda i świadka są wzajemnie niespójne, nie stanowią logicznej całości. świadek M.S. podał, że pozwany zapłacił mu w drodze jednorazowego przelewu bankowego kwotę 53,000 zł. w kwietniu bądź w maju, zeznał jednak, iż nie pamięta roku, w którym zdarzenie to miało miejsce. Zeznał, iż dodatkowo pozwany dokonał na jego rzecz przelewu bankowego na kwotę 6.000 zł, którą to kwotę świadek potraktował jako ekwiwalent za opóźnienie w wykonaniu przez pozwanego umowy pożyczki. Tym samym świadek ten przyznał, iż pozwany wykonał umowę pożyczki chociaż uczynił to po umówionym terminie. Potwierdził także pośrednio zeznania świadka B.R. który zeznał, iż w jego ocenie umowa pożyczki była następstwem porozumienia pożyczkodawcy M.S. z pozwanym co do tego iż zrobią wspólny interes polegający na zakupie nieruchomości a następnie jej odsprzedaniu kupcowi który był gotowy ją zakupić. M.S. przekazał pozwanemu pieniądze w formie gotówki, jednakże wspólny interes nie doszedł do skutku gdyż kupujący wycofał się z zakupu nieruchomości. Wówczas pożyczkodawca zażądał od pozwanego zwrotu potyczki a pozwany zaciągnął. w tym celu kredyt. W konsekwencji pożyczkodawca zażądał oprócz zwrotu pożyczki zapłaty dodatkowej sumy pieniężnej jako fomry ekwiwalentu za utracone korzyści Swiadek nie potrafił jednak wskazać czy przedmiotem przelewu wierzytelności byka jedna czy dwie umowy pożyczki które łączyły go z pozwanym. Tymczasem powód przyznał, że kwota 6000 zł. była zapłacona na poczet umowy pożyczki. będącej przedmiotem przelewu wierzytelności i o tę właśnie kwotę ograniczył roszczenie pozwu.
Sąd zważył co następuje: Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie. Powód wywodził swoje roszczenie z zwartej w dniu 23 czerwca 2008r. umowy przelewu powierniczego wierzytelności przysługujących powierzającemu M.S. od dłużnika M.S. z tytułu umowy pożyczki kwoty 100.000 zł udzielonej na okres do dnia 20 grudnia 2007r. Pozwany nie kwestionował faktu zawarcia umowy pożyczki, przyznaj również i zawarcia umowy przelewu powierniczego wierzytelności. Podniósł jednakże zarzut spłaty całości pożyczki. Zgodnie z art 720 par. 1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy a biorący zobowiązuje się zwrócić tę sama ilość pieniędzy.
Jak wynika z wyroku Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1996r. (sygn. akt I CKU 45/96) przy rozpoznawaniu sprawy na podstawie przepisów kod postępowania cywilnego rzeczą sądu nic jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełniania lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia dowodów z urzędu zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 kpc). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 kpc) a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 kpc) spozzywa na stronie która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 kc).
Oznacza to, że pozwany winien był udowodnić, że spłacił całość pożyczki zaciągniętej u M.S. W ocenie Sądu pozwany wykazał powyższe okoliczności. Zawnioskowany przez niego świadek B.R. przedstawił bardzo dokładną relację zdarzenia, do którego doszło w lutym 2008 r. kiedy to pozwany przekazał bezpośrednio do rak pożyczkodawcy M.S. gotówkę w kwocie 50.000 zł. Z kolej z przedstawionego przez powoda polecenia przelewu wynika iż dniu 4 lutego 2008 r. pozwany dokonał spłaty części i pożyczki kwocie 53.000 zł. Fakt ten został dodatkowo potwierdzony przez zawnioskowanego przez powoda świadka M.S. (pożyczkodawca). Dodatkowo sam powód przyznał, że na poczet pożyczki będącej przedmiotem przelewu wierzytelności pozwany zapłacił kwotę 6.000 zł. Z poczynionych ustaleń faktycznych wynika zatem, iż pozwany spełnił całość świadczenia wynikającego z umowy pożyczki i to jeszcze przed zawarciem umowy przelewu wierzytelności.
W tym miejscu wskazać należy, że okoliczności podniesione w uzasadnieniu sprzeciwu od nakazu zapłaty zostały następnie przez pozwanego zweryfikowane jednak nic może to przesądzać o uznaniu roszczenia pozwu za zasadne. Pozwany wyjaśnił, że w uzasadnieniu sprzeciwu są nieścisłości dotyczące sposobu spłaty pożyczki. Wskazano tam bowiem, że całość pożyczki spłacona została przez przelewy bankowe, a faktycznie część została spłacona w ten właśnie sposób, a część w formie przekazania gotówki. Pozwany wyjaśnił jednak, ż przyczyną tej niedokładności był fakt, iż w okresie gdy otrzymał odpis nakazu zapłaty jego ojciec ciężko chorował, następnie zmarł i pozwany zlecił napisanie sprzeciwu księgowej w swojej firmie, a następnie sprzeciw podpisał. Zeznał, że zależało mu na zachowaniu terminu do wniesienia sprzeciwu, a nie miał w tym okresie czasu aby zająć się sprawą sporządzenia sprzeciwu rzetelnie, właśnie z uwagi na chorobę swojego ojca. (wyjaśnienia pozwanego k. 98 akt).
Mając na względne wszystkie powyższe okoliczności przyjąć należy, ż powód nie wykazał czy i ewentualnie w jakiej części jego roszczenie zasługuje na uwzględnienie. Wobec cofnięcia pozwu, za zgodą pozwanego, co do kwoty 6.000 zł. na podstawie art. 355 kpc w zw. z art. 203 kpc postępowanie w tym zakresie należało umorzyć. Natomiast mając na uwadze powyżej opisane okoliczności i powołaną podstawę prawną orzeczono jak w sentencji wyroku.
