Kolektory słoneczne budowa

Kolektory słoneczne, ze wzgledu na konstrukcję, możemy podzielić na:
- płaskie, - próżniowe, - próżniowe rurowe, - bez osłony, - skupiające, - o ognisku liniowym, - paraboliczne rynnowe, - o ognisku punktowym, paraboidalne, - zespolone paraboliczne skupiające (CPC), - wielościankowe, - Fresnela, - nadążne za słoncem, - żaluzjowe.
Jest to podział wg polskiej normy PN EN ISO 9488 "Energia słoneczna. Technologia".
Najpopularniejsze kolektory na rynku to płaskie i próżniowe.
Kolektor płaski jest najczęściej wykorzystywany w instalacjach solarnych, ponieważ jest to konstrukcja o długoletniej tradycji - istnieją na rynku instalacje solarne, które mają ponad 20 lat. Dlatego też producenci kolektorów płaskich mają większe doświadczenie niż producenci kolektorów próżniowych.
Jeżeli chodzi o budowę kolektora płaskiego to  jest ona stosunkowo prosta - obudowa jest metalowa, izolowana od spodu materiałem izolacyjnym (wata mineralna lub wełna mineralna), a przykrycie kolektora to najczęściej szyba o dużej przepuszczalności światła, wytrzymała mechanicznie (najczęściej hartowana). Ciecz przepływa przez rurki (miedziane o średnicy 6-8 mm) połączone trwale z absorberem (najczęściej aluminium lub miedź zgrzewane ultradźwiękowo z rurką). Sposób ułożenia rurek w obudowie kolektora może byc dwojaki: szeregowy-równoległy lub szeregowy (meandryczny).
Jednym z znajważniejszych problemów by uzyskać wysoką skuteczność kolektora płaskiego to sposób łączenia absorbera z rurką. Chodzi o uzyskanie kompromisu między odbiorem energii słonecznej a naprężeniami aluminium i miedzi. Producenci stosują różne metody łączenia: lutowanie wzdłóż styku, - zgrzewanie albo punktowe albo ultradźwiękowe, - spawanie laserowe (najnowsza metoda).
Kolektory słoneczne płaskie mogą stać się bardziej wydajne i efektywne jeżeli zastosujemy materiały o najwyższych parametrach przewodzenia ciepła czy gęstości. I stosowanie takich materiałów wydaje się być niedaleką przyszłością. Obecnie producenci stosują kompromis między kosztami a efektywwnością, ponieważ nowe materiały stosowane w procesie produkcji są drogie.