Istnieją różne rodzaje zgrzewania, jednak najczęściej stosowane jest zgrzewanie elektryczne oporowe. Wyróżnić w jego rodzinie możemy: zgrzewanie doczołowe (nazywane tez inaczej iskrowym lub zwarciowym), zgrzewanie punktowe (może być ono jednostronne lub dwustronne), zgrzewanie liniowe (lub też liniowo-doczołowe, albo „na zakładkę") oraz garbowe.
Zgrzewanie elektryczne jest procesem dosyć skomplikowanym i składa się ono z trzech następujących po sobie kolejno faz. Sam początek oznacza połączenie dwóch, lub większej ilości określonych elementów, które następnie zostają poddane sile docisku elektrod. Owo dociśnięcie oznacza podłączenie do układu prądu elektrycznego, którego natężenie jest dosyć duże, a w dalszej konsekwencji na powierzchni stykania się elementów zaczyna się wydzielać ciepło. Wynika to z bardzo prostego faktu opisanego bardzo dobrze przez podstawowe prawa fizyki. Opór elektryczny w miejscu stykania się elementów jest po prostu dużo większy niż opór będący składową samych elementów łączonych razem. Zgrzewanie doczołowe w tym przypadku stanowi ciekawy przypadek, ponieważ powierzchnie, które zostaną rozgrzane (mogą to być nawet drobne punkty) zostają pokryte tak zwanym jądrem zgrzejnym, które stanowi niewielka strefa pokryta roztopionym oraz uplastycznionym metalem (dokładną ilość ciepła wytworzonego podczas tego procesu opisuje prawo Joule'a Lenza). Jądro zgrzejne rozrasta się wraz z ilością ciepła, które jest wydzielane. Jednakże trzeba tutaj zauważyć, że cały proces rozgrzewania został stworzony w taki sposób, aby zapewnić połączenie, które będzie wytrzymałe. Uplastycznienie rozgrzanego metalu zapewnia docisk, który może spowodować odkształcenie. Jest to niezwykle drażniący efekt uboczny tej metody. Jeśli natomiast zniekształcenia brakuje można ze spokojnym sumieniem zawyrokować złe wykonanie połączenia podczas stosowania tej metody. Jednakże rozgrzane maszyny to nie agregaty malarskie i służyć muszą bardzo konkretnym celom - w momencie, w którym prąd zostanie wyłączony jądro zgrzeiny jest największe i rozpoczyna się powolne krzepnięcie metalu.
Dobór parametrów przy spawaniu elektrodą topliwą: rodzaj i natężenie prądu spawania, napięcie łuku, prędkość spawania, średnica elektrody, położenie (pochylenie) elektrody w stosunku do złącza.
