Potrzebujemy ich o wiele mniej niż białka, tłuszczów i węglowodanów, bez nich jednak nie możemy żyć. Biorą bowiem udział we wszystkich ważnych procesach życiowych, zapewniają aktywność i dobre samopoczucie. Jeśli nie dostarczymy organizmowi witamin w odpowiednich ilościach i w odpowiednim czasie, szybko dają o sobie znać różne objawy ich niedoborów, które mogą stać się przyczyną wielu dolegliwości i chorób. Nasz organizm nie potrafi samodzielnie wytwarzać większości witamin.
Musimy mu je dostarczać z pożywieniem. Źródłem witamin są głównie owoce, warzywa, mięso i ryby, a także otrzymywane syntetycznie, choć pochodzące z naturalnych surowców, preparaty witaminowe. Potrzebne nam witaminy dzielą się na rozpuszczalne w wodzie (witaminy z grupy B i witamina C) i rozpuszczalne w tłuszczach (A, D, E i K). Te pierwsze nie są magazynowane w organizmie i dlatego muszą być mu codziennie dostarczane. Witaminy rozpuszczalne w tłuszczach mogą być przechowywane w organizmie w większych ilościach (nie są wydalane wraz z moczem). Wchłaniane przez jelita, a następnie transportowane przez układ limfatyczny do wszystkich komórek i tkanek, pełnią ważną rolę w regeneracji błony komórkowej. Jednak ich nadmiar może być niekorzystny dla zdrowia.
To, ile i jakich witamin potrzebujemy, zależy od naszego trybu życia, przyzwyczajeń żywieniowych, wieku i stanu zdrowia. Wyższe od osób dorosłych i zdrowych zapotrzebowanie na witaminy mają kobiety w ciąży, dzieci i młodzież, rekonwalescenci, osoby starsze lub chore. Ponieważ każdy ma inne zapotrzebowanie na witaminy, w zaleceniach podawane są normy orientacyjne. Najwięcej, bo od 100 do 200 mg dziennie potrzebujemy witaminy C. Są też witaminy niezbędne w tak małych ilościach, że podaje się je w mikrogramach (tysięcznych częściach miligrama). Informacja medyczna to doskonałe źródło informacji o lekarzach i specjalistach z każdej dziedziny.
Składniki mineralne
Są nam tak samo niezbędne jak witaminy. Bez nich - a także przy ich niedoborze lub nadmiarze - chorujemy. Składnikom mineralnym, inaczej biopierwiastkom, w dużej mierze zawdzięczamy dobrą kondycję, ładną cerę, błyszczące włosy. Są one budulcem kości i mięśni, przyczyniają się do sprawnego funkcjonowania wielu układów organizmu. Wchodzą w skład wielu koenzymów, czyli swoistych rozruszników inicjujących reakcje enzymatyczne, np. sam magnez aktywuje ich około 300, a cynk około 200. Pierwiastki dobre i złe Biopierwiastki, w zależności od tego ile ich potrzebujemy, dzieli się na makroelementy i mikroelementy. Te, na które nasz organizm ma największe zapotrzebowanie, czyli wapń, fosfor, magnez, sód, potas i chlor, nazwano makroelementami. Inne, niezbędne mu w znacznie mniejszych ilościach, to mikroelementy, do których między innymi należą: żelazo, cynk, chrom, selen, jod, fluor, mangan, miedź, kobalt, krzem i molibden. Niektóre mikroelementy, takie jak selen, mangan, jod, są potrzebne w tak małych ilościach, że nazwano je pierwiastkami śladowymi. Biopierwiastki przyjmujemy wraz z posiłkami. Oprócz nich z żywnością i z zanieczyszczonego środowiska do ustroju przedostają się też pierwiastki toksyczne. Najgroźniejsze z nich są metale ciężkie - ołów i kadm.
Ołów powoduje zaburzenia w pracy tarczycy, wątroby i nerek, kadm uszkadza komórki nerwowe, przyczynia się do rozwoju anemii, cukrzycy, miażdżycy, podwyższenia poziomu cholesterolu we krwi. Kadm znajdujący się w dymie tytoniowym jest szczególnie niebezpieczny dla dzieci, gdyż one wszystkie pierwiastki przyswajają w dużo większych ilościach niż dorośli. Gdy w organizmie dość jest pożytecznych pierwiastków, znacznie trudniej przyswaja on pierwiastki toksyczne. Jeśli mamy np. prawidłowy poziom magnezu, nie grozi nam przedostawanie się ołowiu do krwioobiegu i mózgu. Z kolei cynk jest wrogiem kadmu. Takich wzajemnych zależności między pierwiastkami jest bardzo dużo. Pożyteczne pierwiastki mają nie tylko wrogów, ale i przyjaciół w postaci witamin, które ułatwiają ich przyswajanie. Na przykład żelazo lepiej się wchłania w połączeniu z witaminą C, magnez powinien być zażywany z witaminą E oraz witaminami z grupy B (zwłaszcza B6), z kolei cynk z witaminami A i B, wapń z D i C, a selen z witaminą E. Jeśli poszukujemy specjalisty, który pomoże nam znaleźć równowagę w naszym organiźmie to bez wątpienia baza medyczna nam w tym pomoże.
Musimy mu je dostarczać z pożywieniem. Źródłem witamin są głównie owoce, warzywa, mięso i ryby, a także otrzymywane syntetycznie, choć pochodzące z naturalnych surowców, preparaty witaminowe. Potrzebne nam witaminy dzielą się na rozpuszczalne w wodzie (witaminy z grupy B i witamina C) i rozpuszczalne w tłuszczach (A, D, E i K). Te pierwsze nie są magazynowane w organizmie i dlatego muszą być mu codziennie dostarczane. Witaminy rozpuszczalne w tłuszczach mogą być przechowywane w organizmie w większych ilościach (nie są wydalane wraz z moczem). Wchłaniane przez jelita, a następnie transportowane przez układ limfatyczny do wszystkich komórek i tkanek, pełnią ważną rolę w regeneracji błony komórkowej. Jednak ich nadmiar może być niekorzystny dla zdrowia.
To, ile i jakich witamin potrzebujemy, zależy od naszego trybu życia, przyzwyczajeń żywieniowych, wieku i stanu zdrowia. Wyższe od osób dorosłych i zdrowych zapotrzebowanie na witaminy mają kobiety w ciąży, dzieci i młodzież, rekonwalescenci, osoby starsze lub chore. Ponieważ każdy ma inne zapotrzebowanie na witaminy, w zaleceniach podawane są normy orientacyjne. Najwięcej, bo od 100 do 200 mg dziennie potrzebujemy witaminy C. Są też witaminy niezbędne w tak małych ilościach, że podaje się je w mikrogramach (tysięcznych częściach miligrama). Informacja medyczna to doskonałe źródło informacji o lekarzach i specjalistach z każdej dziedziny.
Składniki mineralne
Są nam tak samo niezbędne jak witaminy. Bez nich - a także przy ich niedoborze lub nadmiarze - chorujemy. Składnikom mineralnym, inaczej biopierwiastkom, w dużej mierze zawdzięczamy dobrą kondycję, ładną cerę, błyszczące włosy. Są one budulcem kości i mięśni, przyczyniają się do sprawnego funkcjonowania wielu układów organizmu. Wchodzą w skład wielu koenzymów, czyli swoistych rozruszników inicjujących reakcje enzymatyczne, np. sam magnez aktywuje ich około 300, a cynk około 200. Pierwiastki dobre i złe Biopierwiastki, w zależności od tego ile ich potrzebujemy, dzieli się na makroelementy i mikroelementy. Te, na które nasz organizm ma największe zapotrzebowanie, czyli wapń, fosfor, magnez, sód, potas i chlor, nazwano makroelementami. Inne, niezbędne mu w znacznie mniejszych ilościach, to mikroelementy, do których między innymi należą: żelazo, cynk, chrom, selen, jod, fluor, mangan, miedź, kobalt, krzem i molibden. Niektóre mikroelementy, takie jak selen, mangan, jod, są potrzebne w tak małych ilościach, że nazwano je pierwiastkami śladowymi. Biopierwiastki przyjmujemy wraz z posiłkami. Oprócz nich z żywnością i z zanieczyszczonego środowiska do ustroju przedostają się też pierwiastki toksyczne. Najgroźniejsze z nich są metale ciężkie - ołów i kadm.
Ołów powoduje zaburzenia w pracy tarczycy, wątroby i nerek, kadm uszkadza komórki nerwowe, przyczynia się do rozwoju anemii, cukrzycy, miażdżycy, podwyższenia poziomu cholesterolu we krwi. Kadm znajdujący się w dymie tytoniowym jest szczególnie niebezpieczny dla dzieci, gdyż one wszystkie pierwiastki przyswajają w dużo większych ilościach niż dorośli. Gdy w organizmie dość jest pożytecznych pierwiastków, znacznie trudniej przyswaja on pierwiastki toksyczne. Jeśli mamy np. prawidłowy poziom magnezu, nie grozi nam przedostawanie się ołowiu do krwioobiegu i mózgu. Z kolei cynk jest wrogiem kadmu. Takich wzajemnych zależności między pierwiastkami jest bardzo dużo. Pożyteczne pierwiastki mają nie tylko wrogów, ale i przyjaciół w postaci witamin, które ułatwiają ich przyswajanie. Na przykład żelazo lepiej się wchłania w połączeniu z witaminą C, magnez powinien być zażywany z witaminą E oraz witaminami z grupy B (zwłaszcza B6), z kolei cynk z witaminami A i B, wapń z D i C, a selen z witaminą E. Jeśli poszukujemy specjalisty, który pomoże nam znaleźć równowagę w naszym organiźmie to bez wątpienia baza medyczna nam w tym pomoże.
Licencja: Creative Commons
