Wynikiem tych inspiracji wśród wybitnych Chińskich twórców jest bogaty zbiór dzieł, których przewodnim tematem jest natura. Wybitne arcydzieła malarstwa tradycyjnego to przede wszystkim przedstawienia krajobrazów, zwierząt, kwiatów oraz motywów drzew i krzewów bambusowych. W malarstwie krajobrazowym niemal zawsze znajdziemy postać siedzącego lub stojącego człowieka u stóp góry, albo nad brzegiem rzeki lub jeziora.
Człowiek ten - jak zakłada idea filozoficzna, podziwia piękno otaczającej go natury i zwykle kontempluje rozmyślając o Dao (sposobie, drodze). Wśród artystów zrodziła się również forma pewnego rodzaju rozwijania albo szerszego uzewnętrzniania ich twórczości. I tu spójrzmy na wybitnych artystów jakimi byli DuFu oraz LiBai.
Napisany poemat przez DuFu niemal natychmiast był ilustrowany przez LiBai’a, albo obraz LiBai’a był opisywany przez zmyślny utwór DuFu. To tzw. wspólne tworzenie było powszechnie akceptowane i doskonalone przez wielu artystów, którzy wielokrotnie byli również myślicielami, filozofami.
Przedstawiamy ci piękny wiersz Tao Qian’a z roku ok. 372-427, który to był wielbicielem rozpamiętywania w urokach natury.
Zbudowałem dom pośród ludzkich siedzib,
Lecz nie ma tu hałasu wozów ani rżenia koni,
Jeślibyś spytał, jak to możliwe;
Gdy myśl jest daleka, wszędzie jest ustronie.
Zbieram chryzantemy przy wschodnim parkanie,
W oddali dostrzegam Południową Górę.
Górskie powietrze jest wspaniałe o zmierzchu,
Odlatują ptaki razem wracając do domów,
I jest w tym wszystkim prawdziwe znaczenie.
Chciałbym ci to wszystko wytłumaczyć, lecz słów nie pamiętam.
Oto i jest taoizm.
Z kolei obraz "Życie nad rzeką w okresie święta przodków" Zhang Zeduan’a do dziś dnia zachwyca swoją wyjątkową kompozycją.
Taoiści kochali sztukę niemniej jednak pogardzali tym co było wytworem ludzkiej ręki. Przytoczmy pewną historię, jak zacny książę państwa Song poprosił pewnego dnia wybitnego rzemieślnika o wyrzeźbienie w jadeicie liścia z jakiegoś tam drzewa. Rzemieślnikowi dzieło to zajęło 3 lata, a gdy je ukończył liść z jadeitu zajął swoje miejsce wśród innych liści na tymże drzewie. Został wykonany tak precyzyjnie, że nikt nie mógł go odróżnić od prawdziwych liści. Książę był bardzo rad z takiego wykonania dzieła.
I tutaj możemy zacytować fragment księgi "Liezi" : "Gdyby Niebiosom i Ziemi w tworzeniu rzeczy potrzeba by było trzech lat, aby ukończyć liść, wtedy doprawdy niewiele liści byłoby na drzewach". (rozdział ósmy)
Jest to punkt widzenia osoby, która zachwyca się naturą i pogardza sztucznym wytworem. W swojej prostocie i niewinności poprzestaje na tym co jest małe. Nie pragnie zmian, ani też nie próbuje ich sobie wyobrażać. Toteż może dlatego choć w Chinach dokonano wielu wybitnych wynalazków i odkryć, spotkały się one raczej z potępieniem niż aprobatą.
Człowiek ten - jak zakłada idea filozoficzna, podziwia piękno otaczającej go natury i zwykle kontempluje rozmyślając o Dao (sposobie, drodze). Wśród artystów zrodziła się również forma pewnego rodzaju rozwijania albo szerszego uzewnętrzniania ich twórczości. I tu spójrzmy na wybitnych artystów jakimi byli DuFu oraz LiBai.
Napisany poemat przez DuFu niemal natychmiast był ilustrowany przez LiBai’a, albo obraz LiBai’a był opisywany przez zmyślny utwór DuFu. To tzw. wspólne tworzenie było powszechnie akceptowane i doskonalone przez wielu artystów, którzy wielokrotnie byli również myślicielami, filozofami.
Przedstawiamy ci piękny wiersz Tao Qian’a z roku ok. 372-427, który to był wielbicielem rozpamiętywania w urokach natury.
Zbudowałem dom pośród ludzkich siedzib,
Lecz nie ma tu hałasu wozów ani rżenia koni,
Jeślibyś spytał, jak to możliwe;
Gdy myśl jest daleka, wszędzie jest ustronie.
Zbieram chryzantemy przy wschodnim parkanie,
W oddali dostrzegam Południową Górę.
Górskie powietrze jest wspaniałe o zmierzchu,
Odlatują ptaki razem wracając do domów,
I jest w tym wszystkim prawdziwe znaczenie.
Chciałbym ci to wszystko wytłumaczyć, lecz słów nie pamiętam.
Oto i jest taoizm.
Z kolei obraz "Życie nad rzeką w okresie święta przodków" Zhang Zeduan’a do dziś dnia zachwyca swoją wyjątkową kompozycją.
Taoiści kochali sztukę niemniej jednak pogardzali tym co było wytworem ludzkiej ręki. Przytoczmy pewną historię, jak zacny książę państwa Song poprosił pewnego dnia wybitnego rzemieślnika o wyrzeźbienie w jadeicie liścia z jakiegoś tam drzewa. Rzemieślnikowi dzieło to zajęło 3 lata, a gdy je ukończył liść z jadeitu zajął swoje miejsce wśród innych liści na tymże drzewie. Został wykonany tak precyzyjnie, że nikt nie mógł go odróżnić od prawdziwych liści. Książę był bardzo rad z takiego wykonania dzieła.
I tutaj możemy zacytować fragment księgi "Liezi" : "Gdyby Niebiosom i Ziemi w tworzeniu rzeczy potrzeba by było trzech lat, aby ukończyć liść, wtedy doprawdy niewiele liści byłoby na drzewach". (rozdział ósmy)
Jest to punkt widzenia osoby, która zachwyca się naturą i pogardza sztucznym wytworem. W swojej prostocie i niewinności poprzestaje na tym co jest małe. Nie pragnie zmian, ani też nie próbuje ich sobie wyobrażać. Toteż może dlatego choć w Chinach dokonano wielu wybitnych wynalazków i odkryć, spotkały się one raczej z potępieniem niż aprobatą.
Licencja: Creative Commons
