Współczesna medycyna stoi na bardzo wysokim poziomie. Możliwe jest leczenie chorób i dolegliwości, z jakimi nie byli w stanie poradzić sobie lekarze minionych wieków. Z wyjątkiem medyków starożytności, których zabiegi okazywały się skuteczniejsze niż te, przeprowadzane w czasach nowożytnych.
Stosowanie środków dopingujących uznawane jest za oszustwo. Od dawien dawna słyszymy, o różnych aferach dopingowych, a jedną z najpopularniejszych jest wyznanie Lance'a Armstronga w jednym z wywiadów, w którym otwarcie przyznał, że niemalże przez całą swoją karierę sportową stosował środki dopingujące.
Termin „magia”, można zdefiniować jako zespół wierzeń w moce nadprzyrodzone, które podlegają woli i kontroli człowieka dzięki zaklęciom lub różnym obrzędom. W czasach starożytnych wierzono bowiem, że w przypadku wątpliwego wyniku konkurencji sportowej, należało odwołać się do pomocy sił nadprzyrodzonych.
Pochwała myszy, muchy czy febry, obrona sprostytuowanej kapłanki lub też rozstrzygnięcie, czy uwodziciel powinien ponieść śmierć za swój występek, czy wstąpić w związek małżeński z ofiarą — oto treść kilku spośród niezliczonej gamy wyszukanych ćwiczeń mających wykształcić zręcznego retora.
Dowodem na ciężkie życie uczniów antycznych szkół są słowa św. Augustyna, który już jako starzec powiedział: „I któż by nie odskoczył ze zgrozą i nie wybrałby raczej śmierci, gdyby mu kazano wybrać śmierć lub powrót do lat dziecinnych”.
Pojawieniu się na świecie zdrowego chłopca towarzyszyło szczęście i duma rodziców. Zupełnie zaś inne uczucia wywoływały najczęściej narodziny córki. Owa różnica w odczuciach była spowodowana odmiennymi rolami, jakie przypisano obu płciom. Syn bronił ojczyzny, czy chociażby dbał o rodziców i kult przodków.
Starożytni Grecy nie znali przedszkoli. Opieka nad dziećmi do lat siedmiu spoczywała na barkach rodziny, w szczególności piastunki i matki. Nawet w Sparcie, gdzie państwo kontrolowało życie obywatela, wychowanie najmłodszych pozostawiano rodzinie.
W pierwszej połowie IV w. p.n.e mamy do czynienia z bardzo ważnymi zmianami w sztuce wojennej miast greckich i organizmów państwowych z nimi graniczących. Hoplici i falanga ciągle stanowią trzon armii ale na polu walki coraz większe znaczenie przywiązuje się do działań lekkiej piechoty i jazdy.
